پدر شایسته
امام باقر علیه السلام می فرماید:” مصونیت اطفال از خطرات و انحرافها در پرتو صلاحیت و شایستگی پدران آنهاست". پدران نقش منحصر به فردی را در راه تربیت فرزندان صالح ایفا می کنند. هیچ کس نمی تواند، به اندازه آنها بر فرزندانشان، تاثیر گذار باشند . شواهد علمی نشان می دهد، پدرانی که در پرورش فرزندشان حضور فعال دارند- بویژه پدرانی که در زندگی فرزندان خود حضور هیجانی دارند- نقش به سزایی در سلامت فرزندشان دارند.
داستان زندگی حضرت مریم در قرآن؛ به خوبی بیانگر اهمیت وراثت و تربیت خانوادگی و سرپرست شایسته می باشد.خداوند در قرآن کریم می فرماید: “مریم [سلام الله علیها ] را به طرز نیکویی پروراندیم و بطور شایسته نهال وجود او را رویانیدیم، و پرورش دادیم و کفالت او را به حضرت زکریا، علیه السلام، سپردیم". فرزندانی، که تحت تربیت صحیح پدر و مادر قرار گرفته اند، در بزرگسالی انسانهایی شایسته خواهند شد، که در قرآن، از آنها به عنوان زینت پدر و مادر در دنیا و از مصادیق باقیات و صالحات در آخرت می شوند. “مال و فرزند، زینت زندگی این عالمند و کارهای شایسته ماندنی در نزد پروردگار تو، از جهت ثواب و امید بهتر و برتر است". (کهف، 46)
برعکس، تربیت ناصحیح و ناشایست، باعث فرزندانی ناصالح می گردد، که نه تنها زینت پدر و مادر نیستند، بلکه مایه ننگ و نفرت آنان می باشند، حضرت علی، علیه السلام، می فرماید:” فرزند بد و ناخلف باعث نابودی شرافت خانواده و بد نامی گذشتگان است".
همچنین قرآن کریم می فرماید: “ای کسانی که ایمان آورده اید، پدران و برادران خود را اگر کفر را بر ایمان برگزیدند، دوست و یاور خود مگیرید".(توبه،23) با توجه به آیه مذکور، می توان نتیجه گرفت که؛ پدر کافر بر فرزند مسلمان، ولایت و سرپرستی نمی تواند داشته باشد.
نقش مرد به عنوان پدر در رشد و تعالی خانواده
پدر شدن اتفاقی واحد و یکباره نیست، بلکه فرایندی تدریجی است که طی آن فرد با ضرورتها و لذتهای یک نقش جدید خانوادگی آشنا می شود. بیشتر افراد فکر می کنند که تاثیر گذاری پدران بر فرزندان خود، به شکلی مستقیم از ارتباط رو در رو صورت می گیرد، با این تصور فکر می کنند تاثیر پدران کمتر از مادران است زیرا وقت کمتری را با بچه ها می گذرانند، اما چنین تصوری لزوما درست نیست. در درون خانواده پدران اغلب به طور غیر مستقیم با اثر گذاری روی رفتار مادر بر نوزادان و کودکان خود نیز تاثیر می گذارند.
امام سجاد علیه السلام خطاب به پدر می فرمایند:"حق فرزندت بر تو آن است که بدانی او از توست، و رفتار نیک و بدش، در این دنیا با تو پیوند دارد و تو به دلیل مسوولیت ولایتی که بر او داری موظفی او را خوب تربیت کنی و به جانب پروردگارش رهنمون باشی و به او کمک کنی تا در ارتباط با تو و خودش از خداوند فرمان برد و نیز توجه داشته باشی اگر او را به شایستگی تربیت کنی، پاداش آن را خواهی یافت و چنانچه، در تربیت او سهل انگاری کنی، مورد عقوبت خداوند قرار خواهی گرفت".
مشارکت پدران در خانواده و تربیت فرزندان، نه تنها ناعادلانه نیست، بلکه وقتی هر دو والد به طور مشترک قبول مسوولیت می کنند، رابطه بین آنها بهتر می شود، سلامت و رفاه افزایش می یابد و فرزندان نیز از بهبود کیفیت رابطه والد- کودک، متنفع می شوند. مردان وقتی می توانند تاثیر مثبتی بر رشد فرزندان خود بگذارند، که فعالانه در فعالیتهای مستقیم پرورش کودک، شرکت کنند.
خودشناسي
اولين گام خودشناسي ، ديدن معايب خويش و پرهيز از خودكامل بيني است . خوب است ليستي از معايب و نقاط ضعف خود آماده كنيم و براي رفع كردن آنها ، برنامه ريزي و تلاش نماييم .
معجزه ي نوشتن ، ثبت در ذهن و هستي است و توجه و تمركز ما را روي آن اعمال و افكار بيشتر مي كند . در قدم اول فقط كافي است
١- عيب را شناسايي كنيد
٢-وجدان را متوجه آن سازيد حتي در ابتداي امر كه با علم و توجه وجدان باز همان اشتباه را انجام مي دهيد
٤- در خواب و بيداري ذهن شما در حال تحليل و بازبيني و جمع آوري اطلاعات در آن موضوع مي گردد . بهتر است خود را در مواجهه با مطالب خوب ، تجربيات ، فيلم و ادبيات و … درباره آن موضوع قرار دهيد.
٣-وجدان و نيروهاي مثبت دروني در نهايت پيروز مي شوند و رفتار يا فكر جايگزين را به شما پيشنهاد مي دهند
همين حالا در نُت گوشي خود ليستي از نقاط ضعف و معايب خود آماده كنيد .
هر که نقص خویش را دید و شناخت
اندر استکمال خود ده اسبه تاخت
ز آن نمیپرد به سوی ذو الجلال
کاو گمانی میبرد خود را کمال
علتی بدتر ز پندار کمال
نیست اندر جان تو ای ذو دلال
علت ابلیس انا خیری بده ست
وین مرض در نفس هر مخلوق هست
مولانا
@sipa313
راهكارهاي لازم برای کنترل پرخاشگری در محیط خانواده
صمیمیت
صمیمیت در خانواده امری لازم و ضروری است زیرا سهم مهمی در کاهش خشونت در خانواده دارد. بسیاری از رفتارهای خشونت آمیز به این دلیل است که صمیمیت بین طرفین وجود ندارد. صمیمیت هنگامی افزایش می یابد که افراد خانواده در امور زندگی با یکدیگر مشارکت داشته باشند، همچنین اعتماد و اطمینان در مشارکت بین اعضای خانواده باعث صمیمیت می شود.
تأمل وسکوت
یکی از بهترین راه های کنترل خشونت در خانواده، کنترل رفتار خویشتن در مواقعی است که یکی از اعضای خانواده به تحریک دیگری بپردازد. بهترین شگرد در این هنگام آن است که دیگران سکوت اختیار کنند تا آن فرد هم آرامش پیدا کند. سپس در یک فرصت مناسب با هم به بحث و بررسی برسند.
تخلیه
یعنی اینکه به طور مستقیم جواب خشونت را ندهیم. تحقیقات جدید نشان داده که پرخاشگری ملاکی و حتی فیزیکی علاوه بر اینکه خشم را کاهش نمی دهد باعث افزایش آن نیز می شود.
مدل پرخاشگری غير پرخاشگرانه(قدم زدن و …)
تحقیقات نشان داده که افراد عادی که پرخاشگری خود را بدون رفتار پرخاشگرانه بروز داده ند بعد از این کار سطح کمتری از پرخاشگری را داشته اند ولی به طور کل این روش هم زیاد مؤثر نیست.
تنبیه
در طول تاریخ یکی از وسایل اجتماعی برای کم کردن میزان خشونت تنبیه بوده است که توسط آن جلوی تجاوز، خشونت و دیگر رفتارهای پرخاشگرانه را می گرفتند. ولی در حال حاضر علما معتقدند که تنبیه به طور موقت جلوی خشونت را میگیرد و برعکس در طولانی دت به طور مستقیم باعث تقویت آن می شود.
صحبت کردن در موردمشکل
بهترین روش برای کاهش پرخاشگری صحبت کردن در مورد آن است. این تکنیک به طور عملی است، یعنی هنگامیکه پرخاشگری به حد اعلای خود می رسد، یکی از طرفین سکوت اختیار می کند و سعی می کند قایله را ختم کند. ولی بعد از اینکه طرفین آرام شدند و مدتی نیز گذشت با خونسردی مطالب را با یکدیگر در میان می گذارند و آن را حل و فصل می نمایند.
مؤمن با نشاط است
«مؤمن با نشاط است و خوشرو و نه چهره در هم و عيب جو، سخت است، و بسيار خشم فرو خور و بسيار خنده رو.»
اسلام هیچ گاه عبوس بودن را برای مسلمانان توصیه نمیکند بلکه دائما به دنبال آن است که روحیه نشاط و شادمانی در فضای جامعه پراکنده باشد. جامعه اسلامی باید تهی از هرگونه افسردگی، غم و اندوه باشد. اما وقتی مؤمن بسیار خندهرو توصیف میشود، این خنده چه خندهای است؟ ویژگیهای خنده پسندیده و مذموم از نظر امامان چیست؟
آواز خنده مؤمن بلند نمىشود
امیرمومنان در نهج البلاغه میفرمایند: «مؤمن اگر خاموش است سكوت او اندوهگينش نمىكند و اگر بخندد آواز خنده او بلند نمىشود و اگر به او ستمى روا دارند صبر مىكند تا خدا انتقام او را بگيرد.»
در واقع حضرت بلند خندیدن را از صفات فرد مؤمن به حساب نمی آورد؛ زیرا بلند خندیدن از وقار و متانت مؤمن به دور است و جایگاه او را در نظر دیگران خدشه دار میکند. در بسیاری موارد کسی که بلند می خندد به دنبال جلب نظر و توجه دیگران است که قطعا مؤمن هیچ گاه چنین نیست.
از سخنان بى ارزش و خنده آور بپرهيز
امام علی (علیه السلام) میفرمایند: «از سخنان بى ارزش و خنده آور بپرهيز، گرچه آن را از ديگرى نقل كرده باشى.» انسان نباید با بذلهگویی و بیان کردن لطیفههای مختلف در صدد خندان دیگران به هر قیمتی باشد. هرچند که خنداندن دیگران در اسلام به طور مطلق مذموم نیست، اما حضرت در این حدیث ما را به این موضوع متوجه میسازند که بیان سخنان بیارزش و خنده آور در شأن مؤمن نیست.
انسان نباید خنده دیگران را به هر قیمتی به دست بیاورد. هیچ گاه نباید با بیان مطالب سخیف و بی ارزش دیگران را خنداند. هرچند که خندان و فراهم کردن موجبات شادی مسلمانان از ثواب خاصی برخوردار است، اما نباید دستاویزی برای بیان مطالب فاقد محتوا و ارزش باشد.