اربعين کارکرد پالايشي هم دارد؛ به اين معنا که ما را زير پرچم اهل ‌بيت علیهم‌السلام مي‌برد و از رذالت‌ها دور مي‌کند و در اين حالت، آمادگي ما براي پذيرش پيام مثبت و جريان مهدويت افزوده مي‌شود. اثر ديگر حرکت امام حسين علیه‌السلام بر فرد و خانواده، ايجاد حالت انتظار و نارضايتي از وضع موجود است. خانواده‌اي که در مسير امام و تولّي و تبرّي حرکت کند، دچار اشتباهات اساسي نمي‌شود؛ يعني هدف اصلي را گم نمی‌کند؛ گرچه ممکن است لغزش‌هايي هم داشته باشد. آيت‌الله شب‌زنده‌دار مي‌گفت: هنگامي که پيشه‌وري‌ها در تبريز، حکومت کمونيستي اعلام کرده بودند و مردم ناراحت و نگران بودند، شخصي خواب ديد که نقشۀ ايران که روي ديواري نصب بود، کج مي‌شد، ولي نمي‌افتاد. به ایشان الهام شد که کشور ايران با مشکلات مواجه مي‌شود، ولي فرونمي‌ريزد. تولّي و تبرّي و فرهنگ عاشوراي موجود در خانواده‌ها بود که جوانان را به جريان انقلاب اسلامي و سپس جبهه‌هاي جنگ برد. يزيد از بچه‌اي که نزد امام سجاد علیه‌السلام بود، پرسيد که آیا مي‌خواهد با فرزند يزيد کشتي بگيرد. کودک پاسخ داد: «شمشيري بده تا جنگ واقعي کنيم. بين ما و دشمن اهل ‌بيت علیهم‌السلام شمشير قضاوت مي‌کند». اين ايمان متأثر از خانواده است. مهم‌ترين تأثير نهادينه‌ شدن چيزي در خانواده، تبديل شدن آن به ارزش پايدار است. اگر بتوانيم اين تولي را به ارزشي دائمي تبديل کنيم که خانواده نهادينه‌اش کند، هم مصونيت در پي دارد و هم جريان انتظار، به شکل طبيعيِ خود ادامه مي‌يابد.