امام صادق عليه السلام در عرصه اقتصاد، رهنمود‌هايي به مردم عرضه داشته است. از منظر آن بزرگوار، فعاليتهاي اقتصادي مي‌تواند زمينه‌ساز كمالات و فضائل انساني باشه و نيز انديشه‌هاي اقتصادي با انگيزه‌هاي مقدس براي هر مسلماني ضروري مي‌باشد. امام در اين باره فرمود:

«لَا خَيْرَ فِي مَنْ لَا يُحِبُّ جَمْعَ الْمَالِ مِنْ حَلَالٍ يَكُفُّ بِهِ وَجْهَهُ وَ يَقْضِي بِهِ دَيْنَهُ وَ يَصِلُ بِهِ رَحِمَهُ؛

كسي كه از راه حلال و به انگيزه حفظ آبرو و اداء قرض و رسيدگي به خانواده و فاميل، به دست آوردن مال را دوست نداشته باشد، در او هيچ گونه خيري نيست.»

آن گرامي بر اين باور تأكيد مي‌كرد كه فعاليتهاي اقتصادي افزون بر منافع مادي و دنيايي، انسان را به سوي بهره‌ها و پاداش‌هاي معنوي سوق مي‌دهد. عبدالله بن ابي يعفور مي‌گويد: در محضر امام صادق عليه السلام بودم كه مردي از حضرت پرسيد: به خدا قسم! ما به دنبال دنيا مي‌رويم و دوست داريم آن را به دست آوريم. امام عليه السلام فرمود: تو مي‌خواهي با دنيا‌طلبي و كسب درآمد چه كني؟ او گفت: مي‌خواهي نيازهايم را بر طرف سازم، به خانواده‌ام رسيدگي كنم، صدقه و احسان بدهم و حج و عمره انجام دهم. امام صادق عليه السلام فرمود:

«لَيْسَ هَذَا طَلَبَ الدُّنْيَا هَذَا طَلَبُ الْآخِرَةِ؛

اينكه دنياطلبي نيست، اين عمل [با اين انگيزه] به دنبال آخرت رفتن است.»