آن هنگامی که شیخوخیت، بر جسم مبارک امام (ع) مستولی گشت، برای ایشان فرصتی پیش آمد و حکومت و رهبری امت اسلامی بعد از تحولات و اتفاقات گوناگون، به دست او سپرده شد. در این مدت کوتاه یعنی دوران زمامداری آن حضرت، الگویی عالی از حکمران اسلامی از خود ارائه نمود. زیرا مبادرت به اجرای احکام اسلام کرد و علیرغم تحمل سختی‌ها و مشکلات، شکل کاملی از عدالت اسلامی را به جهان ارائه نمود.
او هیچگاه حاضر نشد برای رسیدن به هدف، دست به سیاستهائی غیر مکتبی، بزند. و معامله و کنار آمدن با افرادی چون «طلحه» و «زبیر» و «معاویه» را برای رسیدن به جامعه‌ی اسلامی و امت موحد، رد کرد. در حالی که عدالت اجتماعی را به زیباترین شکلی پیاده نمود، و در این راه هیچگاه افراد نزدیک خود را بر دیگران برتری و ارجحیت نداد، و حتی در تضییع حق، تعارفی هم به دوست و برادر خود نکرد.
تصویر زندگی در نهج البلاغه - حسن موسی صفار