بعد از وفات پیامبر گرامی (ص)، علی (ع) مخالفت حکیمانه‌ای بر ضد یک روند انحرافی که برای امت اسلام حاصل شده بود، رهبری نمود و این مخالفت تبدیل به رهبری شرعی و دینی که خداوند سبحان او را برگزیده بود، شد. و این گزینش در علی (ع) مجسم و متبلور، بود. هنگامی که ایشان انقلاب و مبارزه‌ی حق‌طلبانه خود را در آن هنگام به صلاح امت اسلامی و رسالت رسول خدا (ص) ندید، از حقوق حقه‌ی خود چشم پوشید. در آن موقع، علی (ع) تسلیم اوضاع حاکم نشد، و انزوای در خانه را برنگزید و به عنوان تماشاچی در صحنه‌ی نمایش، نماند، بلکه یک جریان مخالفت‌آمیز حکیمانه‌ای را بر علیه حکومت وقت، رهبری نمود و با غنیمت فرصتها، برای نشر عقاید حقه‌ی اسلام و اصول صحیح آن، اقدام فرمود. در این هنگام، حضرت ایشان به پرورش مجموعه‌ای از کادرهای متعهد پرداخت و باعث قیام و انفجار همگانی علیه فساد و باطل شد، افراد متعهدی نظیر «ابوذر» که تمرد و مخالفت خود را بر ضد استبداد اموی، اعلام نمود. و نیز «عمار بن یاسر» که نقش فعالی در برپائی حکومت حق علی (ع) داشت، و همینطور کسانی چون: «محمد بن ابی‌بکر» و «مالک اشتر» و «هاشم المرقال»…

تصویر زندگی در نهج البلاغه - حسن موسی صفار