با حضرت علامہ، تا غدیر:

جریان #غدیر سرفصل «لقد وَصَّلنا لهمُ القول» است از یک سو «و أرسَلنا رُسُلَنا تَتری» است از سوی دیگر.
این ها سخنگویان #وحی‌اند. جریان غدیر اختصاصی به حضرت #علی_بن_ابی‌طالب (ع) ندارد بلکه روز #ولایت است. اینکه #مستحب است در این روز انسان بگوید خدای را شاکریم که ما را #متمسک به #حبل ولایت کرده است، اینکه در هنگام عقد #اخوت می گوییم که خدا ما را در سایه اعتقاد به ولایت علی بن ابیطالب و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از فوز خاص برخوردار بکن، همه این‌ها نشانه آن است که جریان غدیر مربوط به اصل امامت و ولایت است و هیچ اختصاصی به شخص علی بن ابیطالب(ع) ندارد.

مطلب بعدی آن است که چرا انسان باید نیازمند کسی باشد که کلام الهی را مستقیما می گیرد و به او می رساند؟ سرّش آن است که انسان را غیر از خدا نیافرید و غیر از خدا هم نمی تواند بپروراند. انسان یک موجودی است که هرگز نمی میرد، بلکه #مرگ را می میراند. این ها جزء معارف نو و تازه وحی قرآنی است. انسان است که مرگ را می میراند، نه مرگ، انسان را. انسان هرگز با مردن نمی پوسد، از پوست به درمی آید و وارد #برزخ می شود و وارد صحنه #قیامت می شود و وارد #بهشت می شود و «خالدین فیها ابدا» و هرگز مرگ به سراغ او نمی آید.

چنین انسان و چنین موجودی را باید فقط خدای او #هدایت و #راهنمایی کند.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
#کنگره_الغدیر، سال ۹۲