«وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً؛

پیامبر[در قیامت] می گوید: ای پروردگار من همانا قوم من این قرآن را متروک گذاشتند!»(فرقان:30)

توضیح

قرآن سرمایه ی معنوی مسلمانان و ودیعه ی ماندگار پیامبر اسلام است که بارها امتش را به تمسک به آن سفارش نمود، ولی با نهایت تاسف جوامع اسلامی این رکن مهم هدایت را وانهاده و به احکام و معارف آن عمل نمی کنند. قرآن هم در تلاوت و هم در حفظ، هم در تفسیر، هم در تدبر، هم در عمل و هم در برپا شدن احکام آن در جامعه و خلاصه در همه ابعاد آن مهجور واقع شده است. متاسفانه کم نیستند کسانی که روزها، ماهها و حتی سالها از عمرشان می گذرد ولی آیه ای از قرآن را تلاوت نکرده اند.

آیه ی فوق از شکایت پیامبر صل الله علیه و آله نسبت به گروهی از مسلمانان حکایت می کند که قرآن را به انزوا کشانده اند. نکته قابل توجه آن که در آیه مذکور پیامبر نفرموده است: امت من قرآن را رها کردند؛ بلکه می فرماید: امتم آن را در اختیار گرفته و به مهجوریت کشانده اند؛ یعنی گرچه در ظاهر به قرآن می پردازند ولی دستورات آن را بر زمین نهاده اند.

حدیث: امام صادق علیه السلام:

« ثلاثة یشکون إلی اله عزوجل؛ مسجد خراب لایصلی فیه أهله و عالم بین جهال و مصحف معلَّق قد وقع علیه الغبار لا یقرأ فیه؛ سه چیز است که[در قیامت] به درگاه خدا شکایت می کند:

1- مسجد ویرانی که اهلش در آن نماز نخوانند؛

2-عالمی که میان نادان ها باشد؛ 

3- قرآنی که غبار بر ان نشسته و خوانده نشود.