همراهی اعضای خانواده در امور دیگر مربوط به خانواده، نه تنها در تثبیت روابط مطلوب و عواطف مثبت در خانواده تاثیر گذار است، بلکه در تصمیم گیری ها و حل مسائل نیز موثر است. در صورتی که در محیط خانواده زمینه مشورت فراهم شود، تصمیم گیری در مشکلات آسان تر و زمینه پذیرش تصمیمی که بر اساس تضارب آرا اتخاذ شده بیشتر خواهد بود.

در خانواده هر چه کودکان بزرگتر شوند و در بعد شناختی رشد کنند، باید از نظرات و افکار آنها بیشتر استفاده کرد. این که در کلمات اولیای دین هفت سال سوم زندگی کودک را مرحله وزارت نامیده اند، اشاره به لزوم هم فکری و همکاری با نوجوانان در حل مسائل خانواده است. استفاده از دیدگاه نوجوان در مسائل زندگی و مشکلات و برنامه ریزی های خانوادگی، موجب رشد تفکر صحیح در وی، احترام به اراده و کرامت او و جوشش امید و نیرو در او است. در مقابل مشورت نکردن با نوجوان در خانواده موجب عدم تحول شناختی و عاطفی و پراکندگی هویت و ضعف اعتماد به نفس در وی خواهد بود.

مشورت با همسر نیز با توجه به رشد یافتگی و تدبیر زنان در عصر حاضر و تاثیر بسیار آنان در محیط خانه، در حل مسائل اساسی خانواده موثر است هر چند مشورت در مسائل مربوط به زنان و دختران در خانواده ضروری است.در سایر امور خانواده جلب توافق همسر و همراهی او لازم است. بر اساس بیانات اولیای دین علیهم السلام، خشنودی همسر برای جلب همکاری او و به کار گیری شیوه های جلب محبت و رضایت او، و نیز عدم اجبار و تحمیل رای و ناخشنود ساختن همسر، اصل زندگی خانوادگی به شمار می آید.