شعاع پیام
قلمرو پيام نهضت حسيني محدود نيست؛ بلكه مخاطب اصيل آن، انسان است و مؤيّد آن، سخن وجود مبارك رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است كه «حسين منّى و أنا من حسين؛ [۱]«حسين (عليه السلام) از من است و من از او هستم». درست است كه حسين بن علي (عليه السلام) نوهي پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) است، ولي آن حضرت نوه هاي ديگري هم داشته اند كه دربارهي آن ها چنين تعبيري نفرمودند. بنابراين، سخن رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) به اين معناست كه كيان دين و نبوّت و رسالت من با قيام حسين (عليه السلام) زنده است. از اين رو، پيام نهضت حسيني تا شعاع رسالت و نبوّت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نفوذ دارد.
بهترين سند براي ارزيابي منطقهي رسالت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) قرآن كريم است. بر پايهي قرآن، وجود پربركت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) براي همهي مردم و جوامع بشري (جهانيان) منشأ رحمت است؛ (و ما أرسلناك إلّا رحمة للعالمين)[۲]
و (و ما أرسلناك إلّا كافّة للنّاس)[3]
اگر خداوند پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) را به نام رحمت عوالم ارسال كرده است و اگر همين پيغمبر (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايدكه من از حسين (عليه السلام) هستم، با اين شكل منطقي قلمرو پيام كربلا روشن مي شود.
زيرا خدا دربارهي پيغمبر(صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايد: بركت وجود او جهاني است و ايشان نيز با چنان شعاع رحمتي فرمودند: كيان من به كربلاي حسين زنده است؛ «و أنا من حسين». از اين رو، پيام نهضت حسيني نيز جهاني است. معناي جهاني بودن يك مكتب، حفظ دو اصل جامع و كلي است: يكي همگاني بودن به لحاظ افراد و ديگري هميشگي بودن به لحاظ ازمان.
بنابراين، پيام نهضت عاشورا براي شيعيان سودمند است؛ چون آنان امّت امام حسين (عليه السلام) هستند. نيز براي قاطبهي مسلمانان جهان مفيد است؛ زيرا همگي زير ولايت اويند؛ گرچه برخي به ولايت وي معتقد نيستند. همچنين براي همهي موحّدان و اهل كتاب عالم سودمند است؛ چون او پيام توحيدي دارد و همهي موحّدان مورد عنايت توحيدي آن حضرت (عليه السلام) هستند و سرانجام، براي همهي جوامع بشري نفع دارد؛ زيرا كربلا قيام انساني را به همراه دارد. بنابراين، هيچ انساني از پيام نهضت كربلا محروم نيست و شعاع آن همهي افراد بشريت را در بر مي گيرد.1]ـ بحار الأنوار، ج 43، ص 261.
[2]ـ سورهي انبياء، آيهي 107.
[3]ـ سورهي سبأ، آيهي 28.
منبع:شكوفايي عقل در پرتو نهضت حسيني، صفحه85_ 86