رابطه ما با خدا مثل رابطه گیلاس با درخت نیست، گیلاس وقتی از درخت جدا شد، دیگر جدا شد، اگر تمام عالم و آدم جمع شوند نمی توانند گیلاس جدا شده را به درخت پیوند بزنند؛ چون درخت، هیچ گاه بازگشت و توبه را نمی پذیرد.
اما رابطه ما با خدا اینگونه نیست؛ از نوع رابطه آب آلوده با دریاست.

آب هر قدر هم که آلوده باشد هرگاه به سمت دریا بر گردد، آغوش دریا باز خواهد بود و آن را با تمام آلودگی اش می پذیرد و با تمام وسعت خود آن را پاک و زلال خواهد کرد.

يکي دیگر از وظايف منتظران، توبه حقيقي از گناهان است؛

امام کاظم علیه السلام می فرمایند: «اذا غضب الله تبارک و تعالی علی خلقه نحانا عن جوارهم» (کلینی، الكافی، ج‏1، ص 343)
زمانی که خداوند تبارک و تعالی بر خلقتش غضب می‌کند ما را از همجواری ایشان دور می‌گرداند.

دلیل غیبت حضرت مهدی علیه السلام خود مردم هستند؛ یعنی اعمال و رفتار مردم باعث دوری و غربت امام حاضر غایب می شود.

پس اگر چه توبه در هر زمان بر گناهکاران واجب است ولی بر منتظران ظهور واجب تر است
چون؛ يکي از اسباب غائب بودن و طول غيبت امام زمان علیه السلام گناهان دوستان آن حضرت است.

از امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ در ضمن نامه اي آمده است حبس نمي کند ما را از شيعيان مگر آنچه از اعمال زشت و ناپسند آنها به ما مي رسد.
(فما يحبسنا عنهم إلّا ما يتّصل بنا ممّا نكرهه. مجلسی، بحارالأنوار، ج53، ص177)

آنچه بين ما و شيعيان فاصله انداخته، اعمال ناپسندي است كه آنها انجام مي‏دهند و خوشايند ما نمي‏باشد.
هیچ وقت هم نگو که توبه ي من به تنهايي نتيجه اي نخواهد داشت.

 چرا که اگر همه مردم باعث تأخير ظهور حضرت شده اند ولی تو شريک آنها در غربت امام نخواهی بود!
و اگر هم امام عصر تا چند صباحی دیگر در جهان ظهور نکند؛ ولی در جان تو رخ از نقاب خواهد گرفت و شاهد ظهوش در اعماق وجودت خواهی بود.

پس از خود آغاز می کنم که هر کس از خود شروع کند امر فرج اصلاح خواهد شد.

می خواهم به سوی تو برگردم. یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه چشم می پوشی؛
می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش باز مرا می پذیری؛
می دانم در همان لحظه ها، روزها، سال های غفلتم هم برایم دعا می کردی، من از تو گریزان بودم؛
اما تو همچون پدری مهربان، دورادور مرا زیر نظر داشتی.