جشن میلاد شما
بین حرم می‌چسبد
کربلا باشی و میلاد کرم
می‌چسبد

بین بین‌الحرمین است دلم
آقاجان
پرزدن دورحرم
بال و پرم می‌چسبد

يكي از مسائلي كه تمامي انسانها با آن دست به گريبان اند و پيوسته با آن مواجه مي باشند، مسئله رنج و سختي حاصل از مشكلات زندگي است كه به تصريح آيه شريفه “لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في كَبَدٍ"(1)

خلقت انسان با آن عجين شده است و هيچ روزي بر آدمي نمي گذرد، مگر آنكه قبل و يا بعد از آن با ابتلائات و امتحاناتي رو به رو گرديده است؛ چرا كه اساساً بناي اين نشئه بر رنج و مشقت است و آدمي در اين دنيا بدون بلا نمي تواند باشد و به فرموده امير المؤمنين عليه السلام: “[الدُّنْيَا ]دَارٌ بِالْبَلَاءِ مَحْفُوفَةٌ؛(2) دنيا سرايي است كه با بلا و سختي پيچيده شده است.” و كسي را ياراي گريز از آن نيست. بنابراين، گرفتاريها و مشكلات زندگي اموري هستند اجتناب ناپذير كه بايد با آن رو به رو شد؛ اما بايد خردمندانه با آنها برخورد كرد. از اين رو، پيشوايان دين كه برترين اسوه هاي زندگاني به شمار مي روند، راهكارهايي را براي كنترل و مديريت شرائط سخت و دشوار زندگي به ما آموخته اند.
مهم ترين راهبردي كه دين براي مقابله با سختيها و فشارهاي زندگي معرفي كرده، “صبر” است كه در ميان متون ديني (قرآن و روايات) از جايگاه والايي برخوردار مي باشد؛ لكن براي دست يافتن به اين راهبرد و عَمَلي كردن آن، نيازمند مهارتها و راهكارهايي هستيم كه اهل بيت عليهم السلام اين روشها را نيز به ما آموخته اند و سيره آنان در بردارنده مهارتها و روشهاي مقابله با فشارهاي رواني است.
يكي از اين راهكارها، كمك گرفتن و استعانت جستن از منابع عظيم تقويت روح و روان است؛ چرا كه يكي از اثراتي كه شرائط سخت و موقعيتهاي ناخوشايند در انسان مي گذارد، كاهش توان تحمل انسان است كه نتيجه آن عدم صبوري شخص در برابر سختيهاست. از اين رو، چنين فردي نيازمند قدرتي است كه ناتواني او را جبران كند و توان بردباري وي را تقويت نمايد. از جمله اين عوامل، صبر و نماز مي باشد كه قرآن كريم نيز به صراحت از اين دو به عنوان دو منبع مهم استعانت ياد كرده است: “يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرينَ"؛(3) “اي افرادي كه ايمان آورده ايد! از صبر و نماز كمك بگيريد! [زيرا خداوند با صابران است.”
اما يكي ديگر از اين عوامل تقويت توان روحي، “دعا” مي باشد.

پاورقی:

1) بلد / 4: “به تحقيق ما انسان را در رنج و سختي آفريديم.”
2) نهج البلاغة، خ 226.
3) ]. بقره / 153.

فطرس برسان خبر به طوفان زدگان

کشتی نجات را به آب انداختند…

میلاد حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام  و روز پاسدار مبارک باد.

در مناجات شعبانيه كه از اميرمؤمنان علي عليه السلام به ما رسيده، جملات عارفانه بسيار ظريف و با عظمتي وجود دارد كه اگر با خلوص و عشق خوانده شود مسلماً انسان را به مراحل و

مقامات عاليه اي خواهد رساند. معروف ترين فراز اين دعا چنين است:

“اِلهي هَبْ لي كَمالَ الْاِنْقِطاعِ اِلَيْكَ وَ اَنِرْ اَبْصارَ قُلُوبِنا بِضياءِ نَظَرِها اِليْكَ حَتَّي تَخْرِقَ اَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ اِلي مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصيرَ اَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ؛

خدايا! به من انقطاع كامل به درگاهت عنايت فرما و ديده هاي باطني دلهايمان را با تابش نور خودت روشن فرما تا اينكه ديده هاي حقيقت بين و روشن ما حجابهاي نور را شكافته به

سرچشمه عظمت [و شكوه درگاهت ] برسد و ارواح ما به مقام عزيز و مقدست تعلق داشته باشد.”

چرا از مناجات لذت نمي بريم؟

 چه چيز موجب مي شود كه انسان دوست نداشته باشد با خدا مناجات كند؟ خدا خيلي جاها خودش فرموده كه اگر كساني، بعضي از ويژگيها را داشته باشد، من شيريني مناجاتم را از كام آنها برمي دارم، “لَا أُذِيقُهُ حَلَاوَةَ مَحَبَّتِي"؛

 روايتي از پيغمبر اكرم صلي الله عليه وآله است كه مي فرمايند: “قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ إِذَا عَلِمْتُ أَنَّ الْغَالِبَ عَلَي عَبْدِيَ الِاشْتِغَالَ بِي نَقَلْتُ شَهْوَتَهُ فِي مَسْأَلَتِي وَ مُنَاجَاتِي"؛ خدا مي فرمايد كه اگر ديدم كه بنده ام اغلب اوقاتش را صرف من مي كند، به فكر من است، يعني به فكر اين است كه چه تكليفي دارد تا انجام بدهد، يا از چه نهي شده است كه اجتناب كند - ممكن است لحظات و ساعاتي رفتارهاي نامناسبي هم داشته باشد - تمايلات او را سوق مي دهم به طرف گفتگو و مناجات با خودم. به جاي اينكه تمايل به امور پست وحيواني داشته باشد، اصلا علاقه اش به اين جهت مي شود كه با خدا صحبت كند. اين لطفي است كه خدا به او مي كند. اگر كساني باشند كه بيشتر اوقات يا خداي نكرده همه اوقاتشان، فكر لذائذ دنيا باشند، فكر اين هستند كه چه غذايي لذيذتر است، چه جايي مناسب تر است، چه لباسي زيباتر، چه فيلمي لذتبخش تر است، مجالست با چه كسي شيرين تر است، چه پست و مقامي مي توانند به دست بياورند، خدا هم اجازه نمي دهد كه با او مناجات كنند.