برقراری ارتباط در هر سطحی نیازمند مهارت هایی است که بتواند پیام ها،خواسته ها،احساسات و توانایی های ما را به دیگران انتقال دهد.در واقع یک ارتباط و مذاکره موثر نتیجه استفاده از مهارت های چندگانه در تبادل پیام و درک متقابل است.

 مهمترین مهارت های چندگانه ارتباط:

۱- بیان خود با همه وجود
این به معنای باور داشتن خود و عدم ترس و تردید درباره گفته هاست

۲- لحن قاطع و مهربان
این لحن معمولا باعث ایجاد اعتماد در طرف مقابل می گردد.

۳-گفتگوی بالغانه
در این گفتگو تمرکز بر حل مسئله در یک فضای برد-برد است. به گونه ای که عاری از انفعال یا پرخاشگری باشد.

۴-درک رفتار غیر کلامی
معمولا در هر مذاکره و ارتباطی طرف مقابل برداشت و احساس خود را در چهره و بدنش نشان می دهد.

۵- شنیدن فعالانه
این نوع شنیدن باعث ایجاد احساس درک شدن و اعتماد طرف مقابل می گردد. این شنیدن شامل گوش دادن بدون فکر،سوال پرسیدن،تشویق های کلامی،تکرار بخشی از گفتگو،همسو کردن احساس چهره با فضای طرف مقابل و … است.

۶-توجه به خواسته ها
نقطه عطف موفقیت در هر مذاکره توجه طرفین به خواسته های یکدیگر است که باعث دل گرمی و شادمانی خواهد شد.

۷-زبان بدن فعال و موثر
تمام افراد موفق در مذاکره توانایی خوبی در بیان خود به شکل غیر کلامی دارند اگر بهترین حرف ها با زبان بدن بد بیان شوند ، اثربخشی خود را از دست می دهند.

۸- نگرش مثبت
هر نگرشی فضایی را ایجاد می کند که در کلام ، چهره و حسی که انتقال می دهیم بسیار موثر است.

۹-نوع کلمات
انتقال پیام مهم است
اما چگونگی این انتقال بسیار مهمتر است هنر ما در انتقال پیام ، استفاده به موقع از کلماتی ست که بهترین تاثیر را روی مخاطب بگذارد و به این منظور باید دایره لغات مان گسترده باشد.

۱۰- دانش لازم
اعتماد به نفس حاصل داشتن و دیدن توانایی هاست در هر زمینه ای که دانش ما قدرتمند باشد نوع بیان ما نیز تاثیرگذار خواهد بود.

 مردم کوفه در زمان امام حسن مجتبی (ع) را می توان به چند دسته تقسیم کرد:

۱.امویان:
که به‌عنوان ستون پنجم و نفوذی دستگاه معاویه در کوفه عمل می‌کردند و از سران اینها می‌توان عمربن‌سعد و عَمروبن‌حُریث را نام برد.

۲.خوارج:
کسانی که فقط به درگیری با سپاه شام می‌اندیشیدند؛ البته نه از نگاه و رویکرد امام حسن(ع)؛ بلکه براساس مبانی خود در تکفیر اهل شام. اینها خود را از امام حسن(ع) هم اتقلابی‌تر می‌دانستند و شمربن‌ذی‌الجوشن و شَبَث‌بن‌رِبعی از سران این گروه بودند. اینها برای حضرت هزینه درست می‌کردند و شاید بتوان گفت که نقش این گروه در تحمیل صلح بر امام حسن(ع) زیاد بود. عجب اینکه آنها در ادامه کار به‌سمت معاویه چرخیدند!

۳.شکاک_ها:
کسانی که فریب خوارج را خورده بودند؛ اما هنوز در سلک آنها درنیامده بودند. اگرچه که مخالفتی از اینها سرنمی‌زد، اما قابل اعتماد نیز نبودند.

۴.الحمراء:
که حدود بیست‌هزار جنگجوی تازه ه‌مسلمان و غیرعرب بودند و به‌دلیل ناآشنایی با معارف حقیقی اسلام، به‌راحتی گول می خوردند. همین ها بودند که در ماجرای همراهی امام حسن(ع) و قضیه عاشورا، به‌نفع امویان حرکت کردند واز روی نا آگاهی به دشمنان ائمه(ع) پیوستند.

۵.شیعیان:
مردمانی بابصیرت که پابه‌رکاب حضرت، آماده جنگ و مبارزه بودند ولی تعدادشان اندک بود .

حال نوبت آن است که از تاریخ درس بگیریم:
اگر معاویه را نماد «دشمن خارجی» بگیریم، شاید بتوان راهبردها و راهکارهای او را بر حرکات دشمنان مختلف نظام اسلامی تطبیق کرد. برخی را از عاقبت تقابل با خود می‌ترسانند و برخی دیگر را با تطمیع و تهدید از میدان به‌در می‌کنند.

 نیروهای داخل جامعه هم شامل همان تقسیم‌بندی بالا هستند:
«نفوذی‌ها» که دل در گرو دشمن دارند و پازل دشمن در داخل کشور را تکمیل می‌کنند.

خوارج که همان انقلابی‌نماها هستند که همیشه دچار افراط و تفریط می شوند و با تند روی ها ی خود برای انقلاب هزینه‌سازی می‌کنند.
شکاک‌ها که تحت تاثیر شایعات فضای مجازی و کم‌کاری نیروهای انقلاب و احیاناً خلاف کاری های انقلابی‌نماها یا نفوذی‌ها قرار می گیرند و نسبت به اصل نظام و کارآمدی آن تردید می کنند .
 الحمراء را شاید بتوان بر افرادی تطبیق کرد که هم شور و هیجان و قدرت‌عمل دارند ولی مطالعه کافی ندارند لذا فهمشان از مبانی انقلاب و اسلام، به‌اندازه کافی نیست. به همین دلیل باید به آنان آگاهی و بصیرت لازم را داد؛ وگرنه خدای‌ناکرده ممکن است فریب بخورند و جزء ریزش های انقلاب شوند .
- و نهایتا انقلابیون مؤمن و با بصیرت ، که به آرمان های انقلاب وفادارند و با فهم درست از تحولات داخلی و بین‌المللی، همواره پای کار انقلاب مانده و با همه سختی‌ها و مشقت‌ها، کار انقلاب را پیش برده‌اند.

نتیجه : تاریخ چیزی جز برآیند این نیروها بر هم نیست. پس هرگاه مؤمنان انقلابی که متناظر بر شیعیان مخلص دوران امام مجتبی(ع) هستند، به وظایف خود عمل کنند و با شکست توطئه نفوذی‌های دشمن و انقلابی‌نماها، سایر طیف‌های جامعه را به خود جذب کنند و آنها را هدایت کنند، قاعدتا می‌توان آینده جامعه را آینده‌ای مطلوب و تضمین‌شده دانست؛ آنچنان‌که در دوران انقلاب اسلامی، این اتفاق رخ داده است.

✍دکتر امیرحمزه مهرابی

امام حسن مجتبی علیه السلام:

بر منبرها به مردم بگوييد که توبه کنند و برای فرج و تعجيل ظهور امام زمان دعا کنند، اين دعا مانند نماز ميّت واجب کفايی نيست که اگر چند نفر از مردم آن را انجام دادند، تکليف از ديگران برداشته شود؛ بلکه همانند نمازهاي روزانه، بر هر يک از مکلفان واجب (عينی) است که انجام دهند…

 برگرفته از صحیفه مهدیه

▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️

السلام‌ای کریم آل الله
به غمِ دل طبیب یعنی تو

ای فدای مزار ویرانت
در مدینه غریب یعنی تو

تأثیر بازی‌‌های رایانه‌ای بر تربیت کودکان

در بازی های رایانه ای به دلیل این که کودک و نوجوان با ساختنی ها و برنامه های دیگران به بازی می پردازد و کمتر قدرت دخل و تصرف در آنها پیدا می کند اعتماد به نفس او در برابر ساختنی ها و پیشرفت دیگران متزلزل می شود.

تصور بیشتر خانواده ها این است که در بازی های رایانه ای فرد در بازی مداخله فکری مداوم دارد اما این مداخله فکری نیست بلکه این بازی ها سلول های مغزی را گول می زنند و از نظر حرکتی نیز فقط چند انگشت کودک را حرکت می دهند.

ما هرچه در این مسیر حرکت کنیم و بازی ها را گسترش دهیم، انسان هایی را تحویل جامعه خواهیم داد که سرخورده، افسرده، غیر متحرک و غیر سازنده هستند و خوداتکایی آنها بسیار کم خواهد بود و ابتکار عمل نخواهند داشت. در حالی که برای جامعه، نیاز به انسان هایی خلاق، مبتکر و متفکر داریم.

دوره آسیب شناسی اجتماعی زن و خانواده

با توجه به تغییرات دو دهه اخیر در نقش های زنان و مشارکت بیشتر آنان در فعالیت های اجتماعی و شغلی و نیز با توجه به تغییراتی که در زمینه ارزش ها و نگرش ها پدید آمده همچنین گسترش روحیه فردگرایی و توجه به آرمان ها و علایق فردی که به ویژه در نسل های جدید گسترش یافته شاهد آن بوده ایم که هم در نقش های درون خانواده و هم در رویکرد به مادری و فرزند آوری به ویژه در معنای مادری و نقش مادری بازتعریف ها و تأملات گسترده ای صورت گرفته و پژوهش های اخیر و آمارهای مربوطه شاهد این مدعا هستند.

قابلیت باروری زنان ازآغاز زندگی بشری، مورد توجه بوده و اهمیت باروری در تمام جوامع موجب گردیده که این قابلیت منبع احترام و ارزش اجتماعی برای زنان به شمار آید. در کشور ما نیز مادری همواره یکی از نقش های محوری زنان به شمار آمده و اهمیت آن در دوره پس از انقلاب اسلامی افزون تر شده است. تا جایی که اشتغال زنان در خارج از خانه به دلیل آن که مادری فعالیتی تمام وقت و خاص زنان به شمار آمده همواره با مناقشه ها و مخالفت ها و موانعی همراه بوده است. و بر این اساس نرخ اشتغال زنان و نوع مشاغل زنان نیز دستخوش تغییراتی بوده است.بر اساس آمار موجود تعداد زنان شاغل در ایران از سال 1335 تا 1355 به طور مداوم افزایش یافته است . در سال 1355 حدود 12 درصد از جمعیت شاغل را زنان تشکیل می دادند . سال های 1355 تا 1365 به دلیل اولویت قرار گرفتن نقش همسری و مادری شمار زنان شاغل کاهش می یابد . از سال 1365 تا 1370 بر نسبت زنان شاغل 1 درصد افزوده شده و به 13 درصد بالغ می شود. با این همه مطالعاتی که بر روی میزان رضایت از نقش مادری در زنان شاغل انجام گرفته نشان می دهد که مادران شاغل از خودشان در مقام مادر راضی نیستند و احساس می کنند کمتر از مادران خانه دار به کودکانشان می رسند (شانون : 1371 : 23)

از طرف دیگر آمار ارائه شده توسط مرکز آمار ایران در سال 1395 میانگین نرخ باروری در کشور را 8/1 درصد اعلام کرده و هر چند افزایش سن ازدواج یکی از عوامل اصلی در کاهش نرخ باروری محسوب شده (میانگین سن ازدواج در مردان 27 سال و در زنان 25 سال بوده) اما نرخ باروری مطلوب نیز از نظر زنان 2/1 بوده است.

در این پژوهش ما با سه مفهوم عمده «نهاد مادری»، «تجربه مادری» و «تعاریف و برداشت های جدید از نقش مادری» سر و کار داریم. «نهاد مادری» به معنای تعاریف سنتی و رایج از مادری و نقش سنتی یعنی بایسته و شایسته مادری در جامعه است یعنی آنچه به طور سنتی در جامعه مورد نظر در خصوص نحوه ایفای نقش مادری وجود دارد و «تجربه مادری» با نحوه ایفای نقش مادری در واقعیت و به عبارت دیگر عملکرد یا پرکتیس مادری افراد مرتبط است.

دو ایده محوری در تعریف سنتی مادری وجود دارد و آن این که 1- مادری مهمترین نقش یک زن است و زن با آن است که به کمال می رسد و 2- مسئولیت های مراقبت و تربیت کودک مختص مادر بیولوژیکی اوست.

در اثر محوری شمردن نقش مادری برای هویت زنان در زندگی روزمره زنان امروزی دو مساله مهم بروز می کند که اولی مشکلات نازایی برای زنان نابارور و دومی تضادهای نقشی و دشواری های مادری زنان شاغل است. وقتی هویت زنان به مادری فروکاسته شود و سایر نقش ها و هویت های زنانه در حاشیه قرار گیرد و با وجود افزایش سطح آگاهی و تحصیلات و علاقمندی زنان به فعالیت های اجتماعی و اقتصادی، ساختار خانواده همچنان سنتی باقی بماند این مشکلات و مسائل بروز می کند. در این جاست که شناخت چگونگی تجربه زنان به عنوان مادر در خانواده و فهم تجارب روزمره زنان در توصیف آن از زبان خودشان می تواند تاثیر مهمی در افزایش دانش ما در این زمینه داشته باشد که خود گامی اولیه در جهت رفع مشکل است.

سرکار خانم دکتر مریم رفعت جاه