آنچه برای روزه دار ، سزاوار نیست 1.مسافرت در ماه رمضان.پیامبر خدا صلی الله علیه وآله:امام علی 

علیهالسلام:سزاوار نیست وقتی که ماه رمضان می رسد ، بنده به سفر برود ؛ چون خداوند فرموده است: « پس ،

هرکس از شما این ماه را شاهد بود ، آن را روزه بگیرد» ..پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :امام صادق علیه

السلام:وقتی ماه رمضان وارد می شود ، خداوند در آن شرطی دارد. خداوند فرموده است: « پس ، هر کس از

شما این ماه را شاهد بود ، آن را روزه بگیرد». پس وقتی ماه رمضان وارد شد ، شخص نمی تواند بیرون رود ، مگر

برای حج ، یا عمره ، یا مالی که بیم دارد تلف شود ، یا برادری که می ترسدهلاک گردد. نیز حق ندارد برای تلف

کردن مال برادرش بیرون رود. پس چون شب بیست و سوم گذشت ، می تواند هر جا که خواست ، برود.

ادامه »

تبارَک الَّذی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلی عَبْدِهِ لِیکونَ لِلْعالَمینَ نَذیراً

همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرقان را [که جدا کننده حق از باطل است] به تدریج بر بنده اش نازل کرد، تا

برای جهانیان بیم دهنده باشد.(سوره فرقان، آیه 1)

توضیح 

قرآن کتابی جاودانه، فراعصری و جهان شمول است. پیام قرآن مبتنی بر فطرت و عقل انسان هاست و از آن جا که

فطریات انسان ها در طول اعصار و قرون ثابت و غیر قابل تغییر است، پیام قرآن نیز جاودانه خواهد بود. آیه فوق بر

فراعصری بودن و جاودانگی قرآن نیز دلالت می کند.محتوای غنی و ژرف این معجزه جاوید، دانشمندان علمی

جهان را متعجب و شگفت زده کرده و روز به روز روزنه جدیدی از علم و معرفت را بر روی آنان می گشاید.

قرآن، از سرچشمه مبارکی صادر شده است.

قرآن، بهترین وسیله شناخت حقّ از باطل است«الْفُرْقانَ»

اگر کتب آسمانی و رسالت انبیا نبود، انسان متحیر و سرگردان بود.

عبودیت و بندگی، زمینه دریافت وحی است.

رسالت پیامبر اسلام جهانی است. «لِلْعالَمِینَ»

وظیفه انبیا هشدار و انذار است. «نَذِیراً»

منبع: تفسير نور، ج‏6، ص 224.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «ادعوا الله وانتم موقنون بالاجابة ; خدا را با یقین به اجابت دعا، بخوانید.»
دلیل این شرط این است که اجابت دارای مراتبی است و ما به تمام مصالح و مفاسد امور آشنایی نداریم، و نفس خواستن از خداوند نوعی عبادت و اظهار خضوع در مقابل خداوند است که خداوند این حالت تواضع و اظهار نیاز را بر طبق رحمت واسعه اش بدون پاداش نمی گذارد .
پس در هر حال هیچ دعایی بدون پاداش نخواهد بود، لذا دعا کننده همواره یقین به اجابت دارد .
امام سجاد علیه السلام در دعای ابوحمزه می گوید: «اللهم انی اجد سبل المطالب الیک مشرعة ومناهل الرجاء لدیک مترعة، والاستعانة بفضلک لمن املک مباحة وابواب الدعاء الیک للصارخین مفتوحة واعلم انک للراجین بموضع اجابة ;
خدایا راه های درخواست از تو را هموار می بینم و چشمه های امید به سوی تو را سرشار و یاری جستن به فضل تو را برای هر که امیدوار باشد روا و درهای دعا به آستانت را برای فریادکنندگان باز می بینم و می دانم که تو برای امیدواران اجابت کننده ای .»
و نیز در همین دعا می خوانیم: «ولیس من صفاتک ان تامر بالسؤال وتمنع العطیة ;
در شان تو نیست که به سؤال امر کنی و از اجابت منع کنی .»

«کتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیک مُبارَک لِیدَّبَّرُوا آیاتِهِ وَ لِیتَذَکرَ أُولُوا الْأَلْبابِ »

این کتاب پربرکتی است که آن رانازل کرده ایم تاتدبّر کنند وخردمندان متذکرشوند.(سوره ص، آیه 29)

توضیح 

قرآن کریم از مؤمنان خواسته است تا قرآن را در حد توانشان تلاوت نموده و در انس با این کتاب مقدس کوتاهی نکنند.تدبر در قرآن به معنای اندیشیدن در اهداف و مقاصدی است که آیات به آن اشاره دارد.

تلاوتی که با تدبر در آیات همراه نشود، کم ثمر است.متأسفانه برخی از مسلمانان به آداب مقدماتی چون تجوید،

زیبایی صوت و…بیشتر از ادب نهایی تلاوت اهمیت می دهند.

پیشوایان دینی ما،تأکید نموده اند که تلاوت اندک همراه با ترتیل و تدبر، از زیاد خواندن همراه با تندخوانی بهتر و با

هدف قرآن سازگارتر است.

در روایات اسلامی، تأکید فراوانی بر انس کودکان و نوجوانان با قرآن شده است تا آیات دل نشینش در قلب صاف و

پاکشان نشسته و با گوشت و خونشان در هم آمیزد.

امام خمینی قدس سره به شدّت تأسّف می خورد که چرا تمام عمر خود را صرف تدّبر در قرآن نکرده است، همان

گونه که مرحوم ملّا صدرا در تفسیر سوره واقعه این تأسّف را دارد.

 قرآن، مبارک و برای تدبّر است،نه فقط تبرّک جستن به ظاهر آن.

تدّبر در قرآن مقدّمه تذکر است .شرط تدبّر و بهره گیری و پندپذیری، عقل و خرد است

منابع: قرائتی محسن، تفسیر نور،هاشمی مهدی، طرح بزرگ قرآنی 1448