روزی حضرت سلیمان علیه السلام بر ساحل دریا نشسته بود.مورچه ای را دید که دانه گندمی را کنار دریا می برد، ناگهان قورباغه ای سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را باز کرد.آن مورچه وارد دهانش شد و در دریا فرو رفت.

سلیمان علیه السلام شگفت زده به این کار می اندیشید که قورباغه از آب بیرون آمد و دهانش را باز کرد و آن مورچه از دهانش خارج شد؛ اما آن دانۀ گندم با او نبود.

سلیمان علیه السلام او را صدا کرد و از کارش پرسید.

[قورباغه] گفت: ای پیامبر خدا! در این دریا که می بینی صخره ای وجود دارد که داخل آن، کرم کوری زندگی می کند و چون خودش نمی تواند روزی خودش را فراهم کند، خداوند مرا موکل و مامور روزی او قرار داده است و من هم روزی او را برایش می برم.

سلیمان علیه السلام پرسید: آیا از او تسبیح و ستایشی شنیده ای؟

گفت: [کرم] می گوید: ای کسی که روزی مرا در دل این صخره، زیر این دریا فراموش نمی کنی! به لطف و رحمتت بندگان مومنت را فراموش مکن.

 ینابیع الحکمه، ص 196-197.

 وإِذَا جَآءَک الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِئَایتِنَا فَقُلْ سَلمٌ عَلَیکمْ کتَبَ رَبُّکمْ عَلَی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنکمْ سُوءَاً بِجَهلَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

و هر گاه کسانی که به نشانه های ما ایمان می آورند نزد تو آیند، پس بگو: «سلام بر شما باد! پروردگارتان، رحمت را بر خویشتن مقرّر کرده است؛ که هر کس از شما کار بدی از روی نادانی مرتکب شده، سپس بعد از آن توبه و اصلاح نماید، پس حتماً او بسیار آمرزنده [و] مهرورز است.»(سوره انعام،آیه 54)

 شان نزول

حکایت شده که گروهی از گناهکاران نزد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله آمدند و گفتند: ما گناهان زیادی کرده ایم. پیامبر سکوت کرد تا آیه ی فوق نازل شد
البته برخی مفسران نیز احتمال می دهند آیه ی فوق ادامه ی آیات قبل باشد؛ یعنی در مورد مؤمنان محروم، که به پیامبر دستور داده شد آنان را طرد نکند و اینک فرمان داده شد که با آنها برخورد محبت آمیز داشته باشید؛ البته جمع بین دو احتمال فوق نیز ممکن است؛ چون معنای آیه وسیع است.

 نکته ها و اشاره ها

1️⃣ .اگر گناه انسان از روی نادانی باشد، نه از سر لجاجت و تکبر، بخشودنی است و انسان پس از توبه و اصلاح گذشته مشمول رحمت الهی می شود؛ پس گناهکاران از بخشش الهی ناامید نباشند.
طمع ز فیض کرامت مبُر که خُلق کریم ======== گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید
(حافظ)
2️⃣ .در اسلام، رابطه ی رهبری با مردم رابطه ی انس و محبت است و رهبری باید با سلام کردن به مردم، به آنان شخصیت بدهد و پیام مهر و محبت الهی را به مردم ابلاغ کند و آنان را جذب راه خدا کند و راه توبه را به رویشان بگشاید.

 آموزه ها و پیام ها

1️⃣.قرآن برکت خدا و جدا کننده ی حق از باطل است.
2️⃣ یکی از اهداف قرآن هشدارگری است.
3️⃣.رسالت قرآن و پیامبر صلی الله علیه و آله جهانی است.
4️⃣.از برکت قرآن و هشدارهای آن و جداسازی حق و باطل به وسیله ی آن استفاده کنید.

منبع: تفسیر قرآن مهر جلد ششم، صفحه 104

برداشت از حوزه نت

آیت الله حائری شیرازی :

ولی فقیه، واسطه ی بین مردم و امام زمان (ع) است

 در زمان امام راحل در فارس خشکسالی شد. نماز باران ها خواندیم [اما باران نیامد]. حضرت آیت الله محلاتی (مسئول دفتر امام راحل) به شیراز آمده بودند و در گردهمائی ائمه جمعه استان شرکت کردند. خواسته های ائمه جمعه مطرح شد. ایشان گفتند:
این مطالب جزء مسئولیت های دفتر امام نیست.
 من برای رفع دلخوری بین طرفین عرض کردم:
ائمه جمعه از خواسته خود صرف نظر می کنند اما ما چیز دیگری می خواهیم! ما معتقدیم به وساطت امام زمان علیه السلام باران می بارد و امام(ره) را هم واسطه ی بین مردم و امام زمان می دانیم. ما می خواهیم که ایشان برای آمدن باران دعا کنند. چون صبح آن روز عشایر را در حال کوچ در وضع بسیار رقت آوری دیده و به ایشان گزارش داده بودم و ایشان متأثر شده بود، قول داد خدمت امام (ره) مطلب را برساند.
 [این درخواست در روز] پنجشنبه بود. ایشان جمعه را در نماز جمعه صحبت کردند و شنبه قضایا را به امام راحل گفته بودند.
از عصر روز بعد که یکشنبه بود تا یک شنبه هفته بعد، باران چنان بارید که به من اطلاع دادند اگر چند ساعت دیگر باران ادامه پیدا کند سیل خواهد آمد! در ساعات آخر آن روز که آقای رسولی برای کاری به من زنگ زد، به ایشان عرض کردم به امام بگویید از شما باران خواستیم و بحمد الله آمد. حالا برای رفع خطر سیل هم دعایمان کنید. همین طور هم شد و قبل از سیل باران قطع گردید!

بسياري از فضايل روايت شده درباره ي آن امام همام، حكايت از آن دارد كه، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم علاقه ي فراواني نسبت به اين دو برادر داشته و به طور علني محبت خويش را نسبت به آنان ابراز مي‌نمود.
نحوه ي ابراز محبت به ايشان، همانند پايين آمدن از منبر و بوسيدن آنها و باز رفتن به منبر، نشانه ي جهت دار بودن اين ابراز علاقه است.
نقل شده كه، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در وقت اظهار محبت نسبت به امام مجتبي عليه السلام فرمود:
حاضرين، اين ابراز علاقه را به غايبين برسانند.
يا مي‌فرمود:
من او، و كسي كه او را دوست بدارد، دوست دارم.

ادامه »

امام حسن مجتبي عليه السلام نه تنها از نظر علم، تقوا، زهد و عبادت مقامي ممتاز داشت، بلكه از لحاظ بذل و بخشش و دستگيري از بيچارگان و درماندگان زمان خود زبانزد خاص و عاص بود.
وجود ارزشمند پيشواي دوم، آرام بخش دل‌هاي دردمند، پناهگاه مستمندان و تهيدستان و نقطه ي اميد درماندگان بود. هيچ فقيري از در خانه ايشان دست خالي برنمي گشت و هيچ آزرده دلي شرح پريشاني خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمي كرد، جز آنكه از طرف ايشان مورد توجه و عنايت قرار مي‌گرفت.
گاه پيش از آنكه مستمندي اظهار احتياج كند و عرق خجلت بريزد، نياز او را برطرف مي‌نمود و اجازه نمي داد رنج و مذلت سؤال را بر خود هموار سازد.
پيشواي دوم، داراي امتيازات اخلاقي و فضايل انساني فراواني بود. او شخصيتي بزرگوار، بردبار، باوقار، متين، سخي و بخشنده داشت و مورد ستايش مردم بود.
پيشواي دوم از نظر اخلاق و روش و سيادت، شبيه ترين مردم به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مي‌باشد. جماعتي از انس بن مالك نقل كرده اند كه:
لم يكن احد اشبه برسول الله من الحسن بن علي عليه السلام:
هيچ كس مانند حسن بن علي عليه السلام به رسول خدا شباهت نداشت.
چنين روايت شده است كه:
هنگام بيماري رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، حضرت فاطمه عليهاالسلام، حسن و حسين عليه السلام را به حضور وي آورد و عرض كرد:
اي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم! اين دو نفر فرزندان تو هستند، پس چيزي را از طريق ارث به آنان برسان.
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:
اما الحسن فان له هيبتي و سؤددي و اما الحسين، فان له جودي و شجاعتي:
براي حسن وقار و شكوه و بزرگواري من و براي حسين سخاوت و شجاعت من است.
درباره ي فضايل پيشواي دوم عليه السلام، روايات فراواني نقل شده است. راويان اين اخبار عده ي زيادي از علماي اهل سنت و دانشمندان شيعه اند.
تاریخ چهارده معصوم (ع) - امام حسن مجتبی علیه السلام