با حضرت علامہ، تا غدیر:

خداى سبحان در سوره #مائده به رسول اكرم، صلّى‏اللَّه ‏عليه ‏و آله، مى‏فرمايد:

“يا أيّها الرسول بلّغ ما أنزل اليك من ربّك و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته و اللّه يعصمك من النّاس”

گرچه پيامبر داراى مقام #نبوت نيز هست، ليكن در اين پيام آسمانى #رسالت او مطرح است. از اين رو با خطاب “يا أيّها النبى” آغاز نشد. گزينش عنوان “رسالت” از يك سو، مجهول آوردن فعل “أنزل” كه نشانه اهميت مطلب است از سوى ديگر و نيز انتخاب عنوان “ربّك” كه نشانه آن است كه تو عبد آن ربّى و او #مولاى تو است و تو بايد از او #اطاعت كنى، از سوى سوم، نشانه اهميت آن مطلب است.

رسالت رسول اقتضا دارد كه وى پيام خدا را بدرستى دريافت و #ابلاغ كند واگر اين پيام را به جوامع انسانى ابلاغ نكرد گويا هيچ كارى نكرده است. از اين رو به پيامبر، صلّى‏اللَّه ‏عليه‏ و آله، فرمود: اگر آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده به مردم ابلاغ نكنى رسالت خدا را ابلاغ نكرده ‏اى:
“و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته".
مراد اين است كه اگر رسالت ولايت و #خلافت على عليه ‏السلام، را ابلاغ نكردى، رسالتت را هرگز ايفا نكرده ‏اى .

از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم

برگرفته از سایت عاکفون

با حضرت علامہ، تا غدیر:

درباره #رسالت و #امامت نيز در قرآن كريم تنها درباره جريان #غديرخم و #ولايت امير مؤمنان، عليه ‏السلام، تعبير منحصر به فرد “اتمام نعمت” آمده است:
” اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتى".
سخن از “انعمت عليكم” نيست، بلكه خداوند مى‏فرمايد: أتممت عليكم نعمتى. نعمتم را بر شما تمام كردم.
يعنى همانطور كه #نبوت و #رسالت پيامبر اكرم، صلّى‏اللَّه ‏عليه‏ و آله، كاملترين نبوت و رسالت است و پس از آن نبوتى نيست، ولايت و امامت على و اولاد على، عليهم ‏السلام، نيز كاملترين ولايت و امامت است و پس از آن امامتى نيست. از منظر قرآن كريم در غديرخم كه عيد بزرگ ولايت است، نعمتهاى معنوى الهى به برترين حد و بالاترين نصاب خود رسيد و چون نعمتى برتر از ولايت على و اولاد على، عليه‏ السلام نيست، عيد غدير برترين اعياد امت اسلامى است و اعتقاد به ولايت #تكوينى و #تشريعى امامان معصوم عليهم ‏السلام، و باور داشتن وساطت و #شفاعت و وسيله بودن آنان از مهمترين بركاتى است كه نصيب امت اسلامى شده است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم

برگرفته از سایت عاکفون

با حضرت علامہ، تا غدیر:

نعمتهاى معنوى مراتب و درجاتى دارد و در ميان آنها برترين #نعمت، #رسالت و #امامت است. از اين رو در قرآن كريم از هر دو نعمت به “منت” (نعمت سنگين و توان فرسايى كه حمل و هضم آن دشوار باشد، نه منت زبانى) تعبير مى‏كند؛
درباره رسالت و #بعثت پيامبران مى‏فرمايد:
[لقد منّ اللّه على المؤمنين إذ بعث فيهم رسولاً من أنفسهم. آل عمران، آیه ۱۶۴]

و درباره امامت نيز مى‏ فرمايد:
[و نُريدُ أن نمنّ على الّذين استضعفوا فى الأرض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين؛ قصص، آیه ی ۵]
زيرا پيامبر و امام تأمين كنندگان #سعادت ابدى انسان هستند.
#فرشتگان با همه قداست و شرافتى كه دارند، تنها مى‏توانند واسطه #فيض باشند، ولى نمى‏توانند هدايت و رهبرى مستقيم جامعه بشرى را بر عهده بگيرند.

موجود كامل و جامعى كه مى‏تواند فيض الهى را معصومانه از خدا دريافت كند و معصومانه به جوامع بشرى ابلاغ كند و خود نيز معصومانه به آن عمل كند، #انسان_كامل، مانند #پيامبر و #امام است. از اين رو خداى سبحان در قرآن كريم بر نبوت و امامت كه جامع آن دو “ولايت” است تكيه كرد و آن را مورد امتنان قرار داد.
در حالى كه درباره آفرينش #آسمانها و #زمين و #بهشت و #قيامت به منت ياد نكرد؛ زيرا آسمانها و زمين، گر چه بزرگ است، ليكن در برابر نعمت سنگين و توانفرساى رسالت و امامت كوچك است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم

برگرفته از سایت عاکفون

«ابدال» جمع «بَدَل» يا «بَدِيل»، عده اي معلوم از صالحان و خاصان خدا [هستند] كه گويند: هيچ گاه زمين از آنان خالي نباشد و جهان بديشان برپاست. آن گاه كه يكي از آنان بميرد، خداي تعالي ديگري را به جاي او برانگيزد تا آن شمار - كه به قولي هفت و به قولي هفتاد است - همواره كامل بماند.
علت اينكه «ابدال» ناميده شده اند، همين است كه چون يكي از دنيا رود، كسي مانند او جايش را مي‌گيرد.
در روايات اسلامي آمده است: «ايشان گروهي از ياران حضرت مهدي عليه السلام در شام هستند و هنگام ظهور آن حضرت،
خود را به مكه رسانده با ايشان بيعت مي‌كنند».
البته در برخي روايات «ابدال» همان اوصيا معرفي شده اند.
از خالد بن هيثم فارسي نقل شده كه گفت: «به امام رضاعليه السلام عرض كردم مردم اعتقاد دارند كه بر روي زمين #ابدالي هستند؛ ايشان كيانند؟ حضرت فرمود: راست مي‌گويند: ابدال همان اوصيا هستند كه خداوند ايشان را بدل پيامبران قرار داد؛ وقتي كه ديگر نبوّت با پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله به پايان رسيد. ».
درباره ويژگي اين افراد گفته شده است:
«… رُهْبانٌ بِاللَّيْلِ لُيُوثٌ بِالنَّهارِ كانَ قُلُوبُهُم زُبُرَ الحَدِيدِ فَيُبايِعُونَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَالْمَقامِ… »؛
«آنان راهبان شب و شيران روز هستند. دل‌هاي شان چون فولاد سخت است كه در ميان ركن و مقام، با آخرين ذخيره الهي حضرت مهدي عليه السلام بيعت مي‌كنند. »

يهدي الله لنوره من يشاء خداوند هر كه را بخواهد، به نورش هدايت مي‌كند. روزي جابر بن عبدالله انصاري وارد مسجد كوفه شد. وقتي به درون مسجد رسيد ديد حضرت علي بن ابي طالب عليه السلام نشسته و با انگشت مباركش - روي زمين - چيزي مي‌نويسد و تبسمي بر لب دارد. جابر عرض كرد: اي امير مومنان - از چه چيز تبسم نموده ايد؟ - چه انگيزه اي باعث لبخند شما شده است؟ حضرت فرمودند: در شگفتم از كسي كه اين آيه را مي‌خواند ولي چنان كه شايسته معرفت و حق شناخت است، آن را نمي فهمد. جابر پرسيد: كدام آيه؟ امام آيه مباركه نور را تلاوت كردند، يك يك عبارات آن را توضيح داده و تفسير نمودند. وقتي به اين جمله رسيدند كه: خدا هر كه را بخواهد به نورش هدايت كند، در بيان آن
فرمودند: القائم المهدي منظور از نور الهي در اين كلام رحماني، امام قائم حضرت مهدي عليه السلام است.

فروغ يزدان - صفحه۴