مرحله سوم حافظه، بازيابي نام دارد. در اين مرحله اطلاعاتي كه از قبل رمزگرداني و ذخيره شده بود بايد به خاطر بيايد. همچنان كه عوامل موثري بر دو مرحله گذشته تاثيرگذار بود، بازيابي هم تحت تاثير شرايط مختلفي است. با توجه به انواع اطلاعات و انواع حافظه، بازيابي هاي مختلفي داريم؛ گاهي اوقات بازيابي آشكار و گاهي اوقات بازيابي ناآشكار است. در بازيابي آشكار،فرد از به خاطر آوردن اطلاعات كاملا آگاه است و با كوشش و تلاش زيادي سعي دارد اطلاعات ذخيره شده را فرا بخواند. در بازيابي ناآشكار، بدون اراده و تلاش، اطلاعات ذخيره شده به خاطر مي آيد.

دومين مرحله حافظه، ذخيره سازي يا اندوزش نام دارد. در اين مرحله اطلاعاتي كه در مرحله اول رمز گرداني شده اند بايد با توجه به زمان نگهداري شوند. نگهداري اطلاعات ممكن است در فاصله زماني بسيار كوتاه و چند ثانيه تا همه سال هاي زندگي يك فرد باشد. در اين مرحله عوامل متعددي در چگونگي ذخيره سازي و نگهداري اطلاعات اثر مي گذارند كه از جمله آن ها فاصله بين مرحله اول و سوم حافظه است. هرچه فاصله زماني بيشتر باشد، امكان استفاده از اطلاعات ذخيره شده كمتر خواهد بود.عامل تاثير گذار ديگر رويدادها و حوادثي است كه در اين مدت اتفاق مي افتد. يعني با گذشت زمان اطلاعات جديدي وارد حافظه مي شوند و به عنوان اطلاعات گمراه كننده مانعي براي يادآوري اطلاعات قبلي مي شوند.

سوم اينكه گروهي از نخبگان جامعه به اين نتيجه رسيدند كه ساختار جامعه بايد به گونه اي باشد كه امكان يك زندگي مومنانه براي احاد آن فراهم شود و در مقابل، امكان يك زندگي غير مومنانه محدود تر شود؛ چرا كه هدف نهايي در ساختار اداره جامعه ايجاد زندگي مومنانه است، از اين رو مساله سبك زندگي جايگاه ويژه اي يافت؛ چرا كه سبك زندگي مومنانه مهم تر از باورهاي مومنانه است؛ باورهاي مومنانه لزوما به سبك زندگي منجر نمي شود ولي آنچه در سبك زندگي اهميت دارد، عمل فرد است؛ يعني عمل فرد بايد مومنانه باشد نه اظهار او. بنابراين سبك زندگي از قابليت ويژه اي برخوردار است تا مسائلي مانند نحوه غذا خوردن، پوشش، روابط اجتماعي، روابط با همسر و فرزندان و بسياري ديگر از گزاره هاي ديگر را در خود جاي دهد. از اين رو مساله سبك زندگي از سوي نخبگان فرهنگي به ويژه مقام معظم رهبري (مد ظله العالي)بيان شد تا ضمن پيشگيري از رسوخ سبك هاي غربي، الگو و سبك زندگي ايراني اسلامي تقويت و نهادينه شود.

در بعد داخلي نيز مواردي قابل توجه است. نخست اينكه با پايان يافتن جنگ تحميلي، سطح رفاه عمومي بالا رفت، بالا رفتن سطح رفاه عمومي رواج الگوهاي مصرفي را در پي داشت كه با الگوهاي مصرفي دهه شصت تفاوت آشكاري داشت.

تغيير در آداب مصرف، توجه به سبك زندگي را به همراه داشت؛ چرا كه از يك سو بخشي از جامعه به سمت مصرف متمايل شده و بخشي ديگر نگران از دست دادن ارزش هاي اخلاقي و سرمايه هاي جامعه بودند؛ چرا كه رفتارهاي مصرفي مشابهت زيادي با رفتارهاي مصرفي غرب داشت و زمينه اي را فراهم مي كرد تا ساير عناصر فرهنگي نيز به سمت غرب متمايل شوند. از اين رو يكي از علت هاي داخلي مطرح شدن سبك زندگي، وجود اين نگراني ها بوده است.

عامل دوم اين كه در دو دهه اخير طبقه متوسط جامعه ايراني افزايش يافته است. افزايش اين طبقه، قدرت آنان در انتخاب وسايل مورد نياز براي خريد و مصرف را در حوزه هاي مختلف مانند پوشاك، اتومبيل و لوازم خانه را فراهم نموده است. عده اي براي نشان دادن برتري جايگاه اجتماعي خود سبك هاي خاصي براي رفتارهايشان انتخاب مي كننند وبا استفاده از اتومبيل، وسايل خانه و لباس هاي گران قيمت، هويت خود را متمايز نشان مي دهند. اين رفتار سبك مند، سبب شد تا ارزش هاي مادي در مقايسه با ارزش هاي فرامادي در جامعه ايران وزن بيشتري يابد.

براي دست يافتن به چرايي مطرح شدن سبك زندگي در جامعه بايد دو بعد داخلي و خارجي را مورد توجه قرار داد.

در بعد خارجي نكاتي قابل توجه است؛ نخست اينكه در جهان غرب براي تحليل رفتارهاي اجتماعي و فرهنگي از مفاهيمي مانند طبقه استفاده مي كردند. به گونه اي كه تمام رفتارهاي سياسي و رفتارهاي مصرفي مانند راي دادن، كتاب خواندن، موسيقي گوش دادن، لباس پوشيدن و مانند آن در قالب طبقه تحليل مي شد.

عامل دوم در بعد خارجي را بايد در تغييرات ايجاد شده در جهان به ويژه در عرصه هاي فكري آن جستجو كرد. اين تغييرات به شيوه هاي گوناگون از جمله ترجمه آثار و وسايل ارتباط جمعي به كشور ما راه يافت و شيوه زيستن را با تغييرات چشم گيري مواجه ساخت.