سراسر زندگی مشترک امام علی علیه السلام و حضرت زهرا علیهاالسلام ، سرشار از مشق های نیکوست. مقام معظم رهبری، در تحلیلی زیبا، از نقش حضرت زهرا علیهاالسلام در فعالیت های تأثیرگذار همسرش چنین یاد می کنند: «در طول ده سالی که پیامبر در مدینه بود، حدود نه سال، جنگ های کوچک و بزرگی ذکر کرده اند (حدود شصت جنگ اتفاق افتاده)، در اغلب آنها امیرالمؤمنین هم بوده است. حالا شما ببینید، او [حضرت زهرا علیهاالسلام [خانمی است که در خانه نشسته و شوهرش مرتب در جبهه است و اگر در جبهه نباشد، جبهه لنگ می ماند… از لحاظ زندگی هم وضع رو به راهی ندارند… در حالی که دخترِ رهبر است، دختر پیامبر است، یک نوع احساس مسئولیت هم می کند.

ببینید انسان چه روحیه قوی ای باید داشته باشد تا بتواند این شوهر را تجهیز کند، دل او را از وسوسه اهل و عیال و گرفتاری های زندگی خالی کند، به او گرمی بدهد، بچه ها را به آن خوبی تربیت کند… فاطمه زهرا علیهاالسلام این گونه خانه داری، شوهرداری و کدبانویی کردند و این طور محور زندگی فامیل ماندگار در تاریخ قرار گرفتند».

انتظار یعنی چشم به راه چشمه سار عدالت و جلوه گاه ولایت که با حاکمیت مطلق عدل، ظلم و بیداد برای همیشه از تاریخ بشر محو شده و عدل و داد آنچنان بال و پرش را بر سر ساکنان زمین می گسترد که نسلهای آینده جز عدل چیزی نمی شناسند و به غیر از داد، به چیزی عمل نمی کنند:
«حتی یولد قوم لا یعرفون الا العدل و لا یعملون الا به.»

راه تربیت درست، راهی است که همه‌ی وجوه آدمی را مورد توجه قرار دهد و در مسیر تربیت انسان هیچ وجه ی از وجود او را تعطیل نگذارد و فطریات آدمی را شکوفا سازد و انسان را در بستر فطرتش به سوی کمالش راه برد و این امر زمانی میسر است که موانع تربیت آدمی رفع و مقتضیات آن فراهم گردد و تربیت آدمی بر اساس شناختی درست از انسان بنا شود و انسان به سوی هدفی سیر نماید که برای آن آفریده شده و آفرینشش بدان می‌خواند و این سیر بر اساس اصولی صحیح و روشهایی مناسب سامان یابد، زیرا اگر تربیت آدمی برخلاف ویژگیهای فطری او باشد و دریافتی درست از انسان و نیازها و گرایشهای او در میان نباشد و سیر تربیت انسان بر مبنای اصولی صحیح و روشهایی مناسب سامان نیابد، تلاشها و زحمتهای تربیتی به نتیجه نخواهد رسید و گاه تلاشها وزحمتهای تربیتی نتایجی غیرتربیتی به بار می‌آورد و آدمیان از سیر به سوی کمال فطری‌شان دور می‌شوند. امیرمومنان علی (ع) چنین رهنمود داده است:
«ایها الناس، من سلک الطریق الواضح ورد الماء و من خالف وقع فی التیه.»
مردم! آن که راه آشکار را بپیماید به آب درآید و آن که بیراهه را پیش گیرد، در بیابان بی‌نشان افتد (و از تشنگی بمیرد.).

علی (ع) خود نمونه‌ی کامل تربیت نبوی و سرچشمه‌ی دریافت راه و رسم سیر دادن آدمیان به مقصد کمال است. آن حضرت فرموده است:
«نحن الشعار و الاصحاب و الخزنه و الابواب و لا توتی البیوت الا من ابوابها.»
ما خاصگان و یاران و گنجوران نبوت و درهای رسالتیم و در خانه‌ها جز از درهای آن نتوان وارد شد.
آموزه‌های پیامبر ختمی مرتبت و عترت آن حضرت و سیرت آنان بهترین مسیر تربیت و راه اتصاف به صفات و کمالات الهی است. پیشوای آزادگان، امیرمومنان علی (ع) همگان را بدین راه فراخوانده و فرموده است:
«فاین تذهبون؟ و انی توفکون! و الاعلام قائمه و الایات واضحه و المنار منصوبه، فاین یتاه بکم! و کیف تعمهون و بینکم عتره نبیکم! و هم ازمه الحق و اعلام الدین و السنه الصدق! فانزلوهم باحسن منازل القرآن و ردوهم ورود الهیم العطاش.»
پس کجا می‌روید؟ و کی باز می‌گردید؟ که علامتها برپاست و دلیلها هویداست و نشانه‌ها برجاست. گمراهی تا کجا؟ سرگشتگی تا کی و چرا؟ خاندان پیامبرتان میان شماست که زمامداران حق و یقینند و پیشوایان دینند. با ذکر جمیل و گفتار راست قرینند. پس همچون قرآن، نیک حرمت آنان را در دل بدارید. و چون شتران تشنه کهبه آبشخور روند، به آنان روی آرید.
ماه مهرپرور - تربیت در نهج البلاغه - مصطفی دلشاد تهرانی
ارسال شده توسط بازار كتاب
http://www.ghbook.ir/book/8173

توجه به تربیت، توجه به حیاتی‌ترین مقوله‌ی انسانی است، زیرا همه‌ی سامانها و نابسامانیها، صلاحها و فسادها، سعادتها و شقاوتها به نوع تربیت بازمی‌گردد و تربیت بستر خوشبختی و بدبختی انسانها و جوامع انسانی است. انسان موجودی است مستعد همه‌ی والایی ها و همچنین همه‌ی تباهی ها و این‌گونه شدن یا آن‌گونه گردیدن به نوع تربیت آدمی بسته است. عالم طبیعت، عالم شدن آدمی است، به هر سوی که روی کند و هر گونه که بخواهد و تربیت یابد. سعادت و شقاوت آدمی به دست خود اوست و در نتیجه‌ی تربیتی است که می‌یابد. انسان به سبب تربیت درست، الهی و متخلق به اخلاق ربانی می‌شود و به سبب تربیت نادرست، از سیر به سوی حقیقت انسانی خود بازمی‌ماند و متخلق به اخلاق نفسانی می‌گردد. امیر بیان، علی (ع) درباره‌ی شدن آدمی و راههایی که در برابر آدمی است- تا چه شود- فرموده است:
«الناس ثلاثه: فعالم ربانی و متعلم علی سبیل نجاه و همج رعاع اتباع کل ناعق، یمیلون مع کل ریح، لم یستضیئوا بنور العلم و لم یلجووا الی رکن وثیق.»
مردم سه دسته‌اند: دانایی که شناسای خداست، آموزنده‌ای که در راه رستگاری کوشاست و فرومایگانی رونده به چپ و راست که درهم آمیزند و پی هر بانگی را گیرند و با هر باد به سویی خیزند. نه از روشنی دانش فروغی یافتند و نه به سوی پناه گاهی استوار شتافتند.
انسان می‌تواند به سبب تربیتی فطری به کمالات انسانی دست یابد و یا به عکس، استعدادهای خود را در جهت کمال مطلق بپوشاند و به پایین‌ترین مراتب خود تنزل نماید و از حقیقت وجود خویش بی‌بهره ماند و از صورت و سیرتی حیوانی سر درآورد و هر گونه شر و بدی را جلوه‌گر شود. به بیان امیرمومنان علی (ع):
«عدم الادب سبب کل شر.»
فقدان ادب سبب هر شر و بدی است.
بنابراین، روی کردن به تربیت صحیح، پرداختن به ضروری‌ترین امور انسان و جامعه‌ی انسانی است و رسالت همه‌ی پیام‌آوران الهی رسالت تربیت انسانها بوده است و اینکه موانع تربیت فطری را از سر راه آدمیان بردارند و آنان را

از اسارت بت و جاهلیت برهانند و غل و زنجیرها را از دست و پای انسانها بگشایند و بستر مناسب سیر آنان به سوی کمال مطلق را فراهم نمایند. به بیان امیرمومنان علی (ع):
«و اصطفی سبحانه من ولده انبیاء اخذ علی الوحی میثاقهم و علی تبلیغ الرساله امانتهم، لما بدل اکثر خلقه عهد الله الیهم فجهلوا حقه و اتخذوا الانداد معه و اجتالتهم الشیاطین عن معرفته و اقتطعتهم عن عبادته. فبعث فیهم رسله و واتر الیهم انبیاءه، لیستادوهم میثاق فطرته و یذکروهم منسی نعمته و یحتجوا علیهم بالتبلیغ و یثیروا لهم دفائن العقول و یروهم آیات المقدره.»
خدای سبحان از فرزندان آدم پیامبرانی برگزید و هر یک به زبان وحی پیمان او را شنید، که امانت او نگاه دارد و حکم خدا را به دیگران برساند و این هنگامی بود که بیشتر آفریدگان از فطرت خویش بگردیدند و طومار عهد درنوردیدند، حق او را نشناختند و برابر او خدایانی ساختند. شیطانها آنان را از خداشناسی به گمراهی کشیدند و پیوندشان را با پرستش خدا بریدند. پس هر چندگاه پیامبرانی فرستاد و به وسیله‌ی آنان به بندگان هشدار داد تا حق میثاق فطرت بگزارند و نعمت فراموش کرده را به یاد آرند. با حجت و تبلیغ، چراغ معرفتشان را بیفروزند تا به آیتهای خدا چشم دوزند.
رسالت پیامبر اکرم (ص) نیز چنین بوده و تمام تلاش آن حضرت تلاشی تربیتی بوده است و قرآن کریم- آخرین کتاب الهی- کتاب تربیت انسان در جهت کمال مطلق است. به بیان نمونه‌ی اعلای تربیت نبوی، علی (ع):

«فبعث الله محمدا- صلی الله علیه و آله- بالحق لیخرج عباده من عبادهالاوثان الی عبادته و من طاعه الشیطان الی طاعته، بقرآن قد بینه و احکمه، لیعلم العباد ربهم اذ جهلوه و لیقروا به بعد اذ جحدوه و لیثبتوه بعد اذ انکروه.»
پس خدا، محمد (ص) را به راستی برانگیخت تا بندگانش را از پرستش بتان برون آرد و به عبادت او وادارد و از پیروی شیطان برهاند و به اطاعت خدا کشاند، با قرآنی که معنی آن را آشکار نمود و اساسش را استوار فرمود، تا بندگان بدانند- بزرگی- پروردگار خود را که دانای آن نبودند و بدو اقرار کنند، از پس آنکه بر انکار می‌فزودند و او را نیک بشناسند، از آن پس که خود را ناآشنا بدو می‌نمودند.
ماه مهرپرور - تربیت در نهج البلاغه - مصطفی دلشاد تهرانی

 تحلیل رفتار متقابل چیست؟ (TA)

قسمت سوم

 TA عقیده دارد که:

▫️همه انسان ها زخم دارند
▫️انسان ها در رابطه زخمی شده اند
▫️در رابطه نیز باید درمان گردند

مثلا فردی که خوب نمی تواند صحبت کند و دچار اضطراب می شود دلیل اصلی آن می تواند این باشد که در کودکی مهارت صحبت کردن در او به دلیل توجه نکردن والدینش رشد نکرده است. (در خانواده زخمی شده است) اگر چنین فردی در گروهی قرار بگیرد که به حرف زدنش با توجه و دقت گوش دهند و او را به حرف زدن بیشتر تشویق کنند اضطراب و مشکلات تکلم او بهبود می یابد (درمان در گروه )

 و نکته مهمی که TA به آن اشاره می کند این است:

▫️برای بهتر شدن لازم نیست بیمار باشید. حتما لازم نیست که افسرده شده باشید یا اضطراب شدید داشته باشد که به فکر بهتر شدن بیفتید. می توانید در هر وضعیتی که هستید (آرام، مضطرب، عصبانی، افسرده یا …) برای بهتر بودن تلاش کنید.

کلاس های آموزش تحلیل رفتار متقابل در بسیاری از کشورها به همه گروه های مردم تدریس می شود. مثلا در برخی از دبیرستان های انگلستان به نوجوانان یا به افراد ۲۰ تا ۴۰ سال برای بهبود روابط خانوادگی یا بهبود روابط کاری و … و حتی به افراد میان سال و پیر تر برای مسلط شدن به زندگی و مدیریت زندگی خود ارائه می شود.