ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقينَ (بقره:2)

ترجمه تدبری

«ذلِكَ الْكِتابُ» آن کتابی است [که از سمت خدای بزرگ برای شما انسان ها فرستاده شده است تا بر اساس آن زندگی دنیوی و اخروی خودتان را مدیریت کنید]

«لا رَيْبَ فيه» در آن کتاب هیچ شک و تردیدی وجود ندارد؛[زیرا هیچ بشری توان نوشتن و آوردن چنین کتابی را ندارد و تمامش از طرف خدای متعال نازل شده است]

«هُدىً لِلْمُتَّقينَ» [آن کتاب با عظمت]هدایت کننده ی انسان های باتقوا است که [از گمراهی ها و تاریکی ها به سمت خوشبختی و نور هدایت می کند. آنهایی که اهل سرکشی، طغیان و گناه باشند و احساس بی نیازی از هدایت های خدا کنند، از هدایت های آن کتاب بی بهره خواهند ماند.]

​مکتب انتظار یعنی مکتب احیای دین؛

مکتب انتظار یعنی مکتب فرج، مکتبی که جامعه را الهی می کند. انتظار یعنی آماده بودن. 

زبان حال منتظر این است که من برخاسته ام و در انتظار هستم تا او بیاید، تا تمام افکارش را پیاده کنیم. آماده شدن برای چنین هدفیکه انتظار فرج معرفت وجود مبارک امام عصر، علیه السلام، است. اگر آن حضرت را به درستی شناختیم منتظر هستیم، بنابراین به صرف اینکه بگوئیم و بشنویم و به عنوان جشن میلاد سر و صدا برپا کنیم و کوچه و بازار را چراغانی کنیم و به این امور اکتفا کنیم به ما منتظر و به عملمان انتظار نمی گویند. آیا انتظار به این معنی کافی است یا انتظار یک فکر است یک روحیه خاصه پیدا کردن است؟ انتظار واقعی آنست که افکار ما امام زمانی شود اندیشه های ما الهی گردد؛ در آنها یافت نشود مگر اموری که با ملاکها و معیارهای الهی مطابقت داشته باشد و چیزی برخلاف رضای خدا و امام عصر، علیه السلام، در آن خطور ننماید.
 

علی (علیه‌السلام) در هر جا می‌رویم اسم او هست، پیش فقها وقتی می‌رویم فقه علی، پیش زاهدها وقتی که می‌رویم زهد علی، پیش صوفی‌ها وقتی که می‌رویم آنها هم می‌گویند تصوف علی، پیش ورزشکاران هم که می‌رویم آنها هم می‌گویند که علی و با اسم علی شروع می‌کنند. این علی همه چیز است. یعنی در همه ابعاد انسانیت درجه یک است. و لهذا هر طایفه‌ای خودشان را به او نزدیک می‌کنند.

۲۳ اردیبهشت ۱۳۵۸

درس زندگی حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) برای ما

 رهبر معظم انقلاب:

درس زندگی صدّیقه‌ی طاهره، فاطمه‌ی زهرا(سلام‌الله‌علیها) این است برای ما:

🔅تلاش،
🔅اجتهاد،
🔅کوشش،
🔅پاک زندگی کردن؛

همچنان‌که آن بزرگوار یکپارچه معنویّت و نور و صفا بود.

الطُّهرَةِ الطّاهِرَةِ المُطَهَّرَةِ التَّقیَّةِ النَّقیَّةِ -الرَّضیَّة- الزَّکیَة

پاکی و آراستگی و تقوا و نورانیّت آن بزرگوار، همان چیزی است که در طول تاریخ تشیّع بر معارف ما سایه‌افکن بوده است.

۱۳۹۳/۱/۳۱