شجاعت در پذیرش حق
امیرالمؤمنین آن مؤمنی است که در طول مدّت سیزده سال بعثت، هرگز ایمانش مخفی نبود، جز همان چند روز اوّل. مسلمانها چند سال ایمان مخفی داشتند، امّا همه میدانستند که امیرالمؤمنین از اوّل ایمان آورده است، و ایمان او مخفی نبود.
این را درست تصوّر کنید: همسایهها اهانت میکنند؛ بزرگان جامعه اهانت و سختگیری میکنند؛ شاعر و خطیب مسخره میکند؛ پولدار و آدم پست و رذل اهانت میکند! و امیرالمؤمنین در میان این امواج سهمگینِ مخالف، محکم و استوار، مثل کوه میایستد و میگوید: من خدا را شناخته ام، و راه را یافته ام، و بر آن پافشاری میکند. این شجاعت است، امیرالمؤمنین (علیه السّلام) در تمام مراحل زندگی، در مکّه و در مدینه این شجاعت را از خود نشان داده است.
?نقش نگار: مروری بر زندگانی امیر المومنین علی علیه السلام، ص۲۳
مرد اوّل ایمان
از برجسته ترین صفات امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) چشم پوشی از خود و خودی و قربانی کردن هوای نفس و خودیها در مقابل تکلیف الهی است. تمام ماجراهای بزرگ زندگی امیرالمؤمنین حول این محور قرار گرفته است. ایمان به پیغمبر در آن وقتی که در زیر آسمان غیر از او و خدیجه ی کبری هیچ کس به این دعوت و این مکتب ایمان و عقیده نداشت ، در حقیقت، ایمان به مکتبی بود که قبول آن به معنای اعلان جنگ با همه ی قدرتهای ظالم در آن روزگار و نیز به معنای مبارزه با نظام اجتماعی حاکم بر جامعه ی قبایلی مکّه و جزیره العرب بود، و این جرأت زیادی میخواست که انسان بر روی همه ی آرزوها، خواهشها، راحتیها و رفاههای زندگی خود پا بگذارد و این دعوت و مبارزه را قبول کند. امیرالمؤمنین (علیه السّلام) این دعوت را قبول کرد و پای آن ایستاد و همه ی مشکلات را در این راه به جان خرید. این جمله را از خود علی (علیه السّلام) بشنوید:
و لقد علم المستحفظون من أصحاب محمّدٍ (صلّی الله علیه و آله) أنّی لم أردّ علی الله و لا علی رسوله ساعةً قطّ، ولقد واسیته بنفسی فی المواطن الّتی تنکص فیها الأبطال و تتأخّر فیها الأقدام. [۱]
یک ساعت از قبول و اجابت و لبّیک در مقابل پیغمبر عقب نماندم. این را آگاهان و حافظان میراث پیغمبر میتوانند شهادت بدهند. در این راه، به هر کاری و اقدامی که لازم بود، دست زدم و در جایگاههایی قرار گرفتم که پهلوانان و قهرمانان و گامهای محکم، در آن جاها دچار تردید و تزلزل و عقب نشینی میشدند.
این اوّلین حرکت امیرالمؤمنین در مقابله با خودخواهی و خودی و ترجیح تکلیف و وظیفه بر آسایش شخصی بود.
———-
[۱]: . نهج البلاغه، خطبه ی ۱۹۷، ص ۳۱۱.
?[نقش نگار: مروری بر زندگانی امیر المومنین علی علیه السلام - صفحه ۲۲]
شرح فراز هایی از دعای کمیل
امیر المومنین علیه السلام در دعای کمیل هندسه عرفان و سیر و سلوک را، تبیین، تعیین،ترسیم و تصویر کرده اند.
یعنی دعای کمیل یک دوره کامل عرفان شناسی هم در ساحت عرفان نظری و هم در ساحت عرفان عملی است.
به بیان دیگرامیر المومنین علیه السلام در دعای کمیل عرفان را در ساحت بینشی، گرایشی و کنشی کاملا مطرح و روشن ساخته اند.
فرزندم! بدان راهی بس طولانی و پر مشقت در پیش داری...
گزیده ای از نامه ی ۳۱ نهج البلاغه
عنوان نامه:
نامه مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه السلام به امام حسن مجتبی علیه السلام
وَ اعْلَمْ أَنَّ أَمَامَكَ طَرِيقاً ذَا مَسَافَةٍ بَعِيدَةٍ، وَ مَشَقَّةٍ شَدِيدَةٍ. وَ أَنَّهُ لَاغِنىً بِكَ فِيهِ عَنْ حُسْنِ الارْتِيَادِ، وَ قَدْرِ بَلَاغِكَ مِنَ الزَّادِ مَعَ خِفَّةِ الظَّهْرِ، فَلَا تَحْمِلَنَّ عَلَى ظَهْرِك فَوْقَ طَاقَتِكَ، فَيَكُونَ ثِقْلُ ذلِكَ وَبَالًا عَلَيْكَ، وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الفَاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَكَ زَادَك إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَيُوَافِيكَ بِهِ غَداً حَيْثُ تَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَ حَمِّلْهُ إِيَّاهُ، وَ أَكْثِرْ مِنْ تَزْوِيدِهِ وَ أَنْتَ قَادِرٌ عَلَيْهِ، فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ فَلا تَجِدُهُ. وَاغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فِي حَالِ غِنَاك لِيَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَكَ فِي يَوْمِ عُسْرَتِكَ.
✨(فرزندم!) بدان راهی بس طولانی و پر مشقت در پیش داری.
?در این راه (پر خوف و خطر) از کوشش و تلاش صحیح و فراوان و توشه کافی که تو را به مقصد برساند بینیاز نیستی، به علاوه باید در این راه سبکبار باشی (تا بتوانی به مقصد برسی) بنابراین بیش از حدِ توانت مسئولیت اموال دنیا را بر دوش مگیر، زیرا سنگینی آن مایه مشقت و وبال تو خواهد بود.
?هرگاه در زمانی که قدرت داری نیازمندی را یافتی که میتواند زاد و توشه تو را برای روز رستاخیز تو بر دوش گیرد و فردا که به آن نیازمند میشوی به تو بازپس گرداند، آن را غنیمت بشمار و (هر چه زودتر) و بیشتر، این زاد و توشه را بر دوش او بگذار، زیرا ممکن است روزی در جستجوی چنین شخصی بر آیی و پیدایش نکنی.
?(همچنین) اگر کسی را پیدا کنی که در حال غنا و بینیازیت از تو وام بگیرد و ادای آن را برای روز سختی و تنگدستی تو بگذارد، آن را غنیمنت بشمار!
#تسلیت_به_امام_زمان_ارواحنا_له_الفداء
#شهادت_امیر_المومنین_امام_علی_علیه_السلام
غفلت بیماری اصلی زندگی بشر...
#انفاق_در_قرآن
#سوره_مبارکه_انبیا
سوره مبارکه انبیاء غفلت را به عنوان بیماری اصلی زندگی بشر معرفی میکند، بواسطه غفلت، انسانها از توجه به عاقبت خود و حسابشان که دائماً به ایشان نزدیک میشود، اعراض نموده و با عواقب سخت و غیرقابل جبران آن روبرو میشوند. برای جلوگیری از این عاقبت شوم، خداوند بواسطه فرستادن انبیاء الهی و جریان ذکر، غفلت انسانها را برطرف مینماید.
از طرف دیگر، رسالت تمامی انبیاء الهی، اقامه امت واحده توحیدی است؛ امتی که عبودیت خداوند متعال در تمامی ارکان آن موج می زند. برپایی چنین جامعه توحیدی توسط منجی عالم بشریت، حضرت اباصالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به تحقق می پیوندد و درنهایت صالحان، زمین را به ارث می برند.
بنابراین امام معصوم که خود پرچمدار عمل به اوامر و نواهی الهی است، با اقامه نماز و ایتاء زکات جامعه را به سمت یکپارچگی سوق می دهد. از این سو، انسان های صالح که همراستا با امام زمان خود در جهت ایجاد ذکر در جامعه و رفع شکاف های موجود حرکت می کنند، می توانند جزء بازوان توانمند امام در برپایی این اجتماع با شکوه جهانی باشند.