الگوها و زیر ساخت های سبک زندگی

الگوی مسکن:

در دنیای امروز مسکن هم الگوی خاصی پیدا کرده است ،در مدل های جدید آپارتمانی ،هر کس واحد مجزایی دارد و معاشرت های قدیمی و روابط ارحام ؛کم فروغ شده و روابط اقشار ،انضباط درستی ندارد .در سبک قدیم خانواده ها بزرگ و عشیره ای بودند و یک پدر با فرزندانش در یک خانه زندگی می کرد و فرهنگ معاشرت خاصی در آنجا حاکم بود و اخلاق خاصی بین ارحام شکل می گرفت. در خانه های قدیم که هنوز هم در بعضی شهر ها وجود دارد ،غیر از این که دارای بخش «اندرونی» و «بیرونی» بودند درب آن ها دو کوبه، یکی مخصوص آقایان ودیگری مخصوص بانوان داشت که معلوم می شد آن کسی که درب خانه را می زند زن است یا مرد و چه کسی باید پشت در به استقبال برود، یعنی نوعی انضباط و دقت در مواجهه اقشار وجود داشت و ارزش و اخلاق خاصی رعایت می شد.

در معماری هم دو سبک وجود دارد :معماری برون گرا و معماری درون گرا .در معماری درونگرا مناسبات معماری به گونه ای تنظیم می شود که روابط انسانی هم تحت تاثیر آن قرار می گیرد .در معماری درون گرا رابطه اقشار ،محدود می شود و مراعات روابط عفیفانه بین زن و مرد آسان است و اگر کسی بخواهد در چنین خانه ای عفیف نباشد ،باید خیلی زحمت بکشد و آبروی خود را به خطر بیندازد . ولی در معماری جدید و برون گرا که ساختمان باز بنا می کنند پنجره ها به گونه ایست که از بیرون به داخل خانه اشراف وجود دارد، در داخل خانه هم آشپر خانه باز است و در سالن پذیرایی این خانه محرم و نامحرم رفت و آمد میکنند در این حال بستر بی عفتی فراهم می شود ،یعنی رعایت حجاب و عفت برای بانوی خانه که می خواهد پذیرایی کند ،دشوار می شود. مدتی چادر به سر میکند و به خودش سختی میدهد اما کم کم مواجهه با نامحرم هایی مثل برادر شوهر یا دوست شوهر عادی میشود . ازپوشش و حجاب خود هم می کاهد. کمی جلو تر، نسبت به فرهنگ عفاف هم بدبین می شود و به نظرش می آید که حجاب ،موجب درد سر و اذیت و اسارت است و آزادی را از زن سلب می کند.