چهار توصیه راهبردی امام حسن مجتبی(علیه السلام) به جامعه بشری
ابْنَ آدْم عَفِّ عَنِ مَحارِمِ اللّهِ تَکنْ عابِداً: ای فرزند آدم! نسبت به محرمات الهی، عفیف و پاک دامن باش تا عابد و بنده خدا باشی؛
و ارْضِ بِما قَسَّمَ اللّهُ سُبْحانَهُ لَک تَکنْ غَنِیاً: راضی باش بر آنچه خداوند سبحان برایت تقسیم و مقدّر نموده است، تا همیشه غنی و بی نیاز باشی. نسبت به همسایگان؛
و أحْسِنْ جَوارَ مَنْ جاوَرَک تَکنْ مُسْلِماً: به دوستان و هم نشینان خود نیکی و احسان نما تا مسلمان محسوب شوی؛
و صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ ما تُحبُّ أنْ یصاحِبُوک بِهِ تَکنْ عَدْلاً: با افراد [مختلف] آنچنان برخورد کن که انتظار داری دیگران همان گونه با تو برخورد کنند.
?نزهه النّاظر و تنبیه الخاطر، ص79، ح 33
فرم در حال بارگذاری ...
تنها چیز باقی در دنیای فانی...
امام حسن مجتبی عليه السلام:
? ما بَقِىَ فِى الدُّنْيا بَقِيَّةٌ غَيْرَ هَذَا القُرآنِ فَاتَّخـِذُوهُ إماما يَدُلُّكُمْ عـَلى هُداكُمْ، وَإنَّ أَحَقَ النّاسِ بِالقُرآنِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَإنْ لَمْ يَحْفَظْهُ وَأَبْعَدَهُمْ مِنْهُ مَنْ لَمْ يَعْمَلْ بِهِ وَإنْ كانَ يَقْرَأُهُ
? تنها چيزى كه در اين دنياى فانى، باقى مى ماند قرآن است، پس قرآن را پيشوا و امام خود قرار دهيد، تا به راه راست و مستقيم هدايت شويد. همانا نزديك ترين مردم به قرآن كسانى هستند كه بدان عمل كند، گرچه به ظاهر (آيات) آن را حفظ نكرده باشند و دورترين افراد از قرآن كسانى هستند كه به دستورات آن عمل نكنند گرچه قارى و خواننده آن باشند
ارشاد القلوب، ديلمى، صفحه102
?افق حوزه
فرم در حال بارگذاری ...
داستانی از حلم امام حسن علیه السلام
پیرمردی ناآگاه، از اهالی شام بود که در مدینه به سر میبرد. روزی با دیدن امام حسن علیه السلام تا توانست به ایشان بدگویی کرد. وقتی که بدگوییهایش تمام شد امام علیه السلام کنار او آمد و به او سلام کرد و در حالی که لبخند در چهره داشت به او فرمود: ای پیرمرد! گمانم غریب هستی؟
پیرمرد که از رفتار بد خود و برخورد خیلی خوب امام منقلب و شرمنده شده بود با گریه گفت: گواهی میدهم که تو خلیفه خدا در زمینش هستی، خداوند آگاهتر است که مقام رسالت خود به کسی بدهد، تو و پدرت مبغوض ترین افراد در نزد من بودید ولی اینک محبوب ترین انسانها در نزد من میباشید و چنین بود که امام با صبر خود انسانی را از گمراهی خارج نمود.
فرم در حال بارگذاری ...
بشتابید به سوی ذکر خدا و تجارت را رها کنید...
از آنجایی که انفاق بخششی است که مردم را به رسول نزدیک کند، میتوان آن را مصداقی از ذکر الهی در نظر گرفت. بنابراین بیعی که انسان را از ذکر خدا باز دارد در تقابل با انفاق است، زیرا انفاق یک نوع بیع با خداست.
همچنین انتشار در زمین و ابتغاء فضل الهی را میتوان مقدمهای برای انفاق در نظر گرفت. وقتی انسان نسبت به مالی که به دست میآورد این دید را پیدا کرد که منشأ همهی آنها فضل الهی است راحت تر آن را انفاق میکند. همچنین لازمهی اینکه انسان بتواند انفاق خصوصا از نوع مادی انجام دهد اینست که در جهت به دست آوردن روزی و ابتغاء فضل الهی تلاش کرده باشد. از آنجایی که انسان در هنگام انتشار در زمین و ابتغاء فضل الهی نیز بایستی خدا را به یاد داشته باشد، انفاق را میتوان مصداقی از آن دانست که انتظار میرود انسان با این کار به فلاح برسد.
در آیه 11 نیز دقیقا نقطه مقابل انفاق بیان شده است. انسانی که اهل انفاق باشد میداند که هدف اصلی معیت با رسول و نزدیک کردن جامعه به رسول و حکومت دینی است، فلذا از تجارت و لهوی که منجر به ترک رسول شود حذر میکند. و این امر با باور به رزاقیت خداوند امکان پذیر است.
*میتوان گفت، باور به اینکه بهترین رازق خداوند است زمینه ساز انفاق در انسان است.*
فرم در حال بارگذاری ...
مال و اولاد سبب غفلت شما نشود...
? مومنان اگر اهل انفاق نباشند و مال خود را در مسیر انفاق و ذکر خدا به کار نگیرند، همین مال میتواند موجب هلاکت و خسران آنان گردد.
? ذات و خاصیت مال و مادیات دنیایی غفلت از یاد خدا است، ولی اگر در مسیر خدا و رسول خرج شود که مصداق آن انفاق است، نه از غفلت زا بودن و هلاکت جلوگیری میکند بلکه موجب فلا ح خود و جامعه ایمانی خواهد شد.
? انسانهایی که تفقه و تعقل در آنها فعال نشده باشد، گمان میکنند با انفاق کردن از مال آنان کاسته خواهد شد و ضرر خواهند کرد و به سودای سود بیشتر از انفاق سرباز میزنند، در صورتی که چنین کاری نتیجهای جز خسران نخواهد داشت و خسران حقیقی غفلت از یاد خدا بواسطه همین اموال و اولاد است.
? اولاد نیز مانند اموال میتوانند موجب غفلت و هلاکت و خسران انسان شوند، ولی اگر در مورد اولاد هم انفاق صورت گیرد و اولاد انسان جوری تربیت شوند که موجب نزدیکی مردم به رسول و دین الهی شوند.
? انفاق موجب قرارگیری انسان ها در زمره ی صالحین خواهد شد.
? انسان تا موقعی که اجلش نرسیده زمان دارد با انفاق خود را از هلاکت و خسران نجات داده و به صالحین ملحق شود، و در صورتی که تا قبل از مرگش انفاق نکند در قیامت موجب حسرت و پشیمانی او خواهد شد.
? باور به اینکه هر آنچه انسان دارد خداوند به او روزی داده است، زمینه ساز انفاق در راه خدا است.
فرم در حال بارگذاری ...