گوشت گاو حسب منابع اصیل طب سنتی “گرم و خشک” است.

 مصرف آن به دلیل دیرهضم بودن و تولید اخلاط غلیظ ؛موجب افزایش سوداء و بیماری‌های سوداوی مانند ؛بواسیر، عرق النساء، سیاتیک، بیماری‌های مفصلی و بیماری‌های روانی مانند؛افسردگی، مالیخولیا، ترس و… می‌باشد.

در روایات و احادیث هیچ‌گاه از گوشت گاو تمجید نمی‌بینیم ؛

بلکه گوشت گاو را نکوهش و موجب بیماری و مرض و شیر و چربی وشحم آن را نیکو، شفا و سلامت شمرده اند.

البته گوشت گوساله نسبت به گوشت گوسفند پیر بهتر است ؛

اما باز هم در مقایسه جای بره را نمی‌گیرد.
شیر گاو برای بدن مفید و موجب استحکام و تقویت بدن و استخوان‌سازی و تقویت دندان‌هاست

به شرط آن که:اول گاو به صورت طبیعی تغذیه نماید و در حرکت باشد

دوم آن که چربی و مواد آن از شیر جدا نشوند، چون وقتی چربی شیر از آن جدا می‌گردد شیر به سمت سردی می‌رود و برای افراد سرمائی مضر می‌باشد.
چربی و شحم گاو در روایات و احادیث و منابع طب سنتی ؛

 از بهترین چربی‌های خوراکی برشمرده شده است.

تا بدان جا که روایت داریم که به هر اندازه از چربی گاو خوردی به همان اندازه بیماری از بدنت دفع می‌شود.

تذکر 1

چربی و شحم گاو را اول خوب بشوئید؛ و مواد اضافی را از آن جدا کنید ؛

سپس آن را حرارت دهید تا ذوب شود،در هنگام دیدن حرارت می توانید یک لیوان شیر و دو عددلیمو ترش برش زده تازه به آن اضافه کنید تا از بوی آن خلاص شوید

سپس آن را صاف کرده در ظرف شیشه‌ای نگهدارید و برای انواع خورشت‌ها و سرخ‌کردنی‌ها از آن استفاده نمائید،

فقط دقت کنید این روغن باید به‌ صورت گرم مصرف شود در غیر این صورت کمی در دهان می‌ماسد.
تذکر 2

برخی گمان می‌کنند گوشت گاو چون سودازاست پس خود گوشت گاو نیز سرد و خشک است،

در حالی که این تفکر اشتباه است و در تمام منابع اصیل سنتی گوشت گاو “گرم و خشک” آمده

و سودازا بودن آن به علت ایجاد خلط غلیظ و سنگین در بدن می‌باشد.