از یاران امام علی علیه السلام بود؛ در جنگ جمل،صفین و نهروان شرکت فعال داشت و چون سخنوری زیبا دست بود، از این هنر برای یاری امام سنگ تمام گذاشت.
همو بود که امام او را بر وصیت خود شاهد گرفت و در هنگام دفن حضرت، حضور داشت و در حالی که خاک بر سر خود می ریخت با اشعاری جانسوز از عمق این مصیبت و در رثا و فضائل حضرت می سوخت و شعر می سرود.
با دلی آکنده از غم به قصد دیدار مولایش آمد، اما شاید که امکان ملاقات وجود ندارد. به دربان گفت:
به حضرت بگویید: یرحمك الله يا أمير المؤمنين حيا و ميتا فلقد كان الله في صدرك عظيما و لقد كنت بذات الله عليما؛ ای امیر مومنان! خداوند شما را مورد لطف و رحمت خود قرار دهد. خداوند در زمینه تو بسیار بزرگ بود( برای خدا خیلی ارزش قائل بودی) و در اوج و قله خداشناسی قرار داشتی.
وقتی پیام صعصعه بن صوحان را به حضرت رساندند، حضرت فرمودند:
به او بگویید: و أنت يرحمك الله فلقد كنت خفيف المئونة كثير المعونة؛ و خداوند تو را هم مورد رحمتش قرار دهد؛ تو حقیقتا کم خرج، ولی پر فایده بودی!
اگر ما از دنیا برویم آیا خللی در دین واقع می شود؟ آیا باری بر زمین می ماند؟
و آیا…
به راستی به گونه ای هستیم که امام زمانشان بتواند اینگونه در حق ما گواهی بدهد؟