۱۴. بکوشید در سراسر زندگی، به خصوص در روابط بین خود و همسرتان، به جای هرگونه پیش داوری یا مشاهدۀ اشکالات و ضعف ها، نقاط مثبت و قوت را ببینید؛ به عبارت دیگر، به جای توجه به نیمۀ خالیِ لیوان، به نیمۀ پُر آن توجه کنید.
۱۵. سعی کنید در برنامه ریزی برای فعالیت‌های اجتماعی، اوقات فراغت، دید و بازدیدهای خانوادگی و نظایر آن، به مشورت کردن با یکدیگر عادت کنید و از یک جانبه نگری بپرهیزید.
۱۶. در هر فرصتی که پیش می‌آید، با همسر و اعضای خانواده تان ارتباط کلامی و عاطفی برقرار کنید. شایان ذکر است زن‌ها از صحبت کردن با همسرشان بیشتر لذت می‌برند؛ بنابراین، مردان باید فعّالانه به سخنان همسرانشان گوش کنند و واکنش مناسب نشان دهند.
۱۷. اگر هر یک از زوجین در موقعیت خاصی نمی تواند به سخنان همسرش گوش کند، باید صادقانه و صمیمانه این موضوع را به وی انتقال دهد و تقاضا کند صحبت کردن دربارۀ آن موضوع را به فرصتی دیگر واگذارد.
۱۸. هر از چند گاهی، در فضایی محرمانه، محبت آمیز و صمیمانه رفتار و روابط همدیگر را ارزیابی کنید و از یکدیگر بپرسید: «چه باید کرد تا روابطمان بهتر و بانشاط تر شود؟ »
۱۹. در رویارویی با مسائل و مشکلات خانوادگی، همیشه خود را در وضعیت طرف مقابل قرار دهید و با قبول مسئولیت خود و شناخت انتظارات متقابل، اختلافات را حلّ وفصل کنید.
۲۰. در روز یا در هفته، برای گفت وگو دربارۀ مسائل و مشکلات و به اصطلاح، دردِ دل کردن با همسرتان، زمان مشخصی تعیین کنید و به آن پایبند بمانید.