در بعد داخلي نيز مواردي قابل توجه است. نخست اينكه با پايان يافتن جنگ تحميلي، سطح رفاه عمومي بالا رفت، بالا رفتن سطح رفاه عمومي رواج الگوهاي مصرفي را در پي داشت كه با الگوهاي مصرفي دهه شصت تفاوت آشكاري داشت.

تغيير در آداب مصرف، توجه به سبك زندگي را به همراه داشت؛ چرا كه از يك سو بخشي از جامعه به سمت مصرف متمايل شده و بخشي ديگر نگران از دست دادن ارزش هاي اخلاقي و سرمايه هاي جامعه بودند؛ چرا كه رفتارهاي مصرفي مشابهت زيادي با رفتارهاي مصرفي غرب داشت و زمينه اي را فراهم مي كرد تا ساير عناصر فرهنگي نيز به سمت غرب متمايل شوند. از اين رو يكي از علت هاي داخلي مطرح شدن سبك زندگي، وجود اين نگراني ها بوده است.

عامل دوم اين كه در دو دهه اخير طبقه متوسط جامعه ايراني افزايش يافته است. افزايش اين طبقه، قدرت آنان در انتخاب وسايل مورد نياز براي خريد و مصرف را در حوزه هاي مختلف مانند پوشاك، اتومبيل و لوازم خانه را فراهم نموده است. عده اي براي نشان دادن برتري جايگاه اجتماعي خود سبك هاي خاصي براي رفتارهايشان انتخاب مي كننند وبا استفاده از اتومبيل، وسايل خانه و لباس هاي گران قيمت، هويت خود را متمايز نشان مي دهند. اين رفتار سبك مند، سبب شد تا ارزش هاي مادي در مقايسه با ارزش هاي فرامادي در جامعه ايران وزن بيشتري يابد.