در دعاهايى كه از زبان ائمه معصوم ‏عليهم السلام در مناجات با خدا جارى مى‏شد، چنين آمده است: “اَلَلَّهُمَّ اَرِنِى الْاَشْيَاءَ كَمَا هِىَ؛ خداوندا! امور را آن گونه كه هست، به من نشان بده.” در قسمتى از دعاى بعد از نماز عشاء نيز كه از امام صادق‏عليه السلام نقل شده است، چنين آمده، “اللَّهُمَّ … أَرِنِى الْحَقَّ حَقّاً حَتَّى أَتَّبِعَهُ وَ أَرِنِى الْبَاطِلَ بَاطِلًا حَتَّى أَجْتَنِبَهُ وَ لَا تَجْعَلْهُمَا عَلَىَّ مُتَشَابِهَيْنِ فَأَتَّبِعَ هَوَايَ بِغَيْرِ هُدًى مِنْكَ‏ُ؛ خداوندا! واقعيت و حق را به من نشان بده تا از آن پيروى كنم و باطل را به من بنمايان تا از آن دورى كنم و حق و باطل را براى من مبهم و نامشخص نكن كه در نتيجه از هواى نفس خود - به دور از راه هدايت تو - پيروى كنم.”
اهل بيت‏ عليهم السلام براى حفظ دين الهى و دستورات آن به قدرى دقت داشتند كه امام صادق ‏عليه السلام در جمع اصحاب خود يادى از عصر غيبت كردند و براى ثبات عقايد مؤمنين به خواندن دعاى غريق سفارش كردند. عبدالله بن سنان مى‏گويد: پرسيدم دعاى غريق چيست؟ آن حضرت فرمود بگو: “يا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ! يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ! ثَبِّتْ قَلْبِى عَلَى دِينِكَ!” عبدالله مى‏گويد: “من اين دعا را خواندم، ولى بعد از جمله “مقلب القلوب"، جمله “والابصار” را از خودم افزودم. امام صادق‏عليه السلام به من رو كرد و فرمود: درست است كه خداوند گرداننده دلها و چشم هاست، ولى آنچه را كه من گفتم، همان را بگو! و چيزى از خودت بر آن كم و زياد نكن!”
بنابراين، پيشوايان معصوم‏ عليهم السلام تا اين اندازه نسبت به اصحاب و ياران خود و اعتقادات آنان توجه داشتند و خود هم به شدت به آن مقيد بودند تا آنجا كه خطاب به حضرت حق عرض مى‏كردند: “يا رَبِّ أَرِنِى الْحَقَّ كَمَا هُوَ عِنْدَكَ؛ خدايا حق را همان گونه كه در نزد توست، براى من نمايان كن!”
امامان ما با اين برنامه به ما مى‏آموزند كه مردم نبايد از صراط مستقيم و حقيقى خارج گردند و فريب دغل‏كاران را بخورند و به امورى مانند: رمالى، معركه‏گيرى، شعبده‏بازى، كف‏بينى، سركتاب باز كردن، و … دل ببندند و به دنبال خرافات و اراجيف ياوه سراها بروند. همچنين از بازيهاى صوفيان دغلباز هم بايد پرهيز نمايند.
اين مسئله در روزگار ما نيز كه عصر دانش و فن‏آورى است، وجود دارد. اكنون شيادانى هستند كه منافع مادى‏شان در ترويج خرافه‏هاى خاصى است و هيچ جاى جهان از وجودشان خالى نيست. نمونه بارز آن وعده‏هاى كسانى است كه انواع نسخه‏ هاى حيات‏بخش را به صورتهاى عجيب و غريبى به مردم عوام و ساده‏ لوح قالب مى‏كنند.
اگر به اين مسئله توجه شود، راه بر بسيارى از كسانى كه از اين طريق ارتزاق مى‏كنند، بسته مى‏گردد. متأسفانه روزگار ما، زمان بى‏ حوصلگيها، بى‏ دقتيها و درهم آميزى واژه‏ ها و مفاهيم است. اكنون در كشور ما مجله ‏هايى چاپ مى‏شود كه سراسر آن چيزى جز انواع طالع‏ بينيها و فال قهوه، فال چاى و ورق و امثال اينها نيست. بعضى به انواع فالگيرى، جن‏گيرى، دعانويسى، و رمالى، روى آورده ‏اند و اسمش را گذاشته‏اند: امور “فراروان‏شناسى". اين روزها كمتر است كه در روزنامه خبرى از دستگيرى و فاش شدن خيانت افرادى كه از اين طريق مردم را مى‏فريبند، ديده نشود.
اين مسئله نه تنها در روزنامه‏ ها و مجلات ديده مى‏شود، بلكه در شبكه اينترنت هم افرادى باب فالگيرى و پيشگويى را بر اساس روز تولد يا ماه تولد به راه انداخته‏ اند و از اين طريق، چه درآمدهاى كلانى را به جيب مى‏زنند.