امام صادق(علیه السلام) می فرماید:
إِنَّ لاَِ هْلِ الْجَنَّةِ أرْبَعَ عَلامات: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَلِسانٌ فَصِیْحٌ وَقَلْبٌ رَحِیْمٌ وَیَدٌ مُعْطِیَةٌ(1)
بهشتیان چهار نشانه دارند: روی گشاده، زبان گویا و صریح، قلب پر از محبّت، و دست دهنده.

شرح کوتاه
اصیل ترین مکتب های انسانی آن است که فرد را در دل اجتماع ببیند و اجتماع را پرورش دهنده افراد ارزنده، زیرا که اجتماع سرچشمه همه برکات معنوی و مادی است.
حدیث بالا که نشانه های مردم سعادتمند و بهشتی را بازگو می کند چهار موضوع را یادآوری کرده که همگی مربوط به استحکام پیوندهای اجتماعی و پاشیدن بذرعواطف انسانی در سرزمین اجتماع است:
روهای گشاده و پر از مهر و صفا، زبان های نرم و محبّت آمیز و در عین حال صریح و گویا، قلب هایی که برای انسان ها بتپد، دست هایی که از کمک باز نمی ایستند، آری اینهاست نشانه های انسان های بهشتی!

1. از کتاب ارشاد القلوب.
یکصد و پنجاه درس زندگی - آیت الله ناصرمکارم شیرازی