آقا … فدای غربت بی حَدّ و حصر تو

نالم برای غربت بی حَدّ و حصر تو
باید گرفت مثل محرم و روضه هاش 

هر دم عزایِ غربت بی حَدّ و حصر تو
این اشک های ما نه فقط مرهم حسین

شاید دوایِ غربت بی حَدّ و حصر تو 
باید غروب جمعه بگردیم تا به کِی 

در کوچه های غربت بی حَدّ و حَصر تو
دیگر به گوش غرق گناهم نمی رسد

حتّی صدای غربت بی حدّ و حصر تو 
پَس کِی تمام می شود این هِجر و انتظار

این … ماجرایِ غربت بی حدّ و حصر تو

این شعر هم دوباره پر از لاف عشق شد…

آقا… فدای غربت بی حدّ و حصر تو
محمد مبشری