مجاهدان الی الله تنها با گرفتن خون‌بهای شهدای کربلا آرام می‌شوند، اولیا و انبیای الهی به مثابه پدران امت هستند مگر کسی می‌تواند از انتقام خون پدر خویش بگذرد.
«آه» اسمی از اسماء خداست، شأن و مقام مجلس عزای سیدالشهدا(علیه السلام) آن‌قدر والاست که حتی آه کشیدن در آن عبادت است.
در مرثیه سیدالشهدا(علیه السلام) باید چنان اشکی جاری شود که گویی کل شبکه چشم در حال ریزش است.
در سیره امام حسین(علیه السلام) بی‌تفاوت‌ها و بی‌طرف‌ها جایی ندارند، تنها راهکار نجات و رستگاری اسلام در آن دوران خون و شهادت بود به همین جهت بود مال و اندوخته‌ای که برخی از افراد به امام عرضه کردند مورد پذیرش قرار نگرفت.

کفار قرآنی را دوست دارند که بتوانند بر سرنیزه کنند، تنها کسانی کربلایی شدند که جان خود را تقدیم کردند.
امام حسین(علیه السلام) در کربلا در مقام کشف و شهود بودند، به همین خاطر است که برخی از علما و عرفا می‌گویند بهترین حالت کربلا عصر عاشورا بود.

از بیانات حضرت علامه، آیت الله جوادی آملی حفظه الله در مراسم سال گذشته عزاداری تاسوعای حسینی