مسئله اصلى امروز دنيا درباره چقدر دانستن نيست، بلكه چه كارى را توانستن و انجام دادن است.

در اطراف خود چند نفر را مى شناسيد كه از دوره هاى گوناگون چندين مدرك حرفه اى دارند ولى بيكارند؟

چند نفر را مي شناسيد كه صاحب ايده و فكرهاى نابى هستند ولى كنج خانه نشسته اند و گله مى كنند كه هيچكس قدر آنها را نمى داند يا آنها را نمى فهمند؟

 راستى شما چطور؟

 آيا شما هم جزء آن دسته از افراد هستيد كه فكر مى كنند خيلى مى دانند، خيلى مى فهمند، خيلى خوش تيپ و باهوش و خلاق هستند و حقشان را به آنها نداده اند؟

آيا شما هم مدام از زمين و زمان و آدم ها گله و شكايت مى كنيد كه چرا شما را كشف نمى كنند و تاج بزر بر سرتان نمى گذارند و قدر چنين گوهر نايابى را نمى دانند؟

 بياييد با خودمان رو راست باشيم.
اگر كسى خودش، خودش را باور نكند، كشف نكند، نفهمد و به خودش بها ندهد نبايد از كس ديگرى انتظار داشته باشد تا اين كارها را برايش انجام دهد.

 احمد فخاريان