حیات و زندگی در گرو بودن با امام حی و ناظر است. اگر مبنای زندگی و زیستن را بر اساس بودن با امام حی بگذاریم، آن گاه محصل فرهنگ این امام عزیز هستیم؛ که باید به فرهنگ امام حی معرفت پیدا کنیم و زندگی خویش را با عین الله الناظره و این حجت الهی، در جهت رضایتمندی ایشان التزام ببخشیم. انسانی که از شناخت این نعمت بزرگ الهی محروم است در گردابی بزرگ غرق است، چرا که، هستی آفرین، وجود انسان را به گونه ای آفریده که زندگى و پویایى او با شناخت حجت زمانش امکان پذیر است.