غدير
با حضرت علامہ، تا غدیر:
نعمتهاى معنوى مراتب و درجاتى دارد و در ميان آنها برترين #نعمت، #رسالت و #امامت است. از اين رو در قرآن كريم از هر دو نعمت به “منت” (نعمت سنگين و توان فرسايى كه حمل و هضم آن دشوار باشد، نه منت زبانى) تعبير مىكند؛
درباره رسالت و #بعثت پيامبران مىفرمايد:
[لقد منّ اللّه على المؤمنين إذ بعث فيهم رسولاً من أنفسهم. آل عمران، آیه ۱۶۴]
و درباره امامت نيز مى فرمايد:
[و نُريدُ أن نمنّ على الّذين استضعفوا فى الأرض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين؛ قصص، آیه ی ۵]
زيرا پيامبر و امام تأمين كنندگان #سعادت ابدى انسان هستند.
#فرشتگان با همه قداست و شرافتى كه دارند، تنها مىتوانند واسطه #فيض باشند، ولى نمىتوانند هدايت و رهبرى مستقيم جامعه بشرى را بر عهده بگيرند.
موجود كامل و جامعى كه مىتواند فيض الهى را معصومانه از خدا دريافت كند و معصومانه به جوامع بشرى ابلاغ كند و خود نيز معصومانه به آن عمل كند، #انسان_كامل، مانند #پيامبر و #امام است. از اين رو خداى سبحان در قرآن كريم بر نبوت و امامت كه جامع آن دو “ولايت” است تكيه كرد و آن را مورد امتنان قرار داد.
در حالى كه درباره آفرينش #آسمانها و #زمين و #بهشت و #قيامت به منت ياد نكرد؛ زيرا آسمانها و زمين، گر چه بزرگ است، ليكن در برابر نعمت سنگين و توانفرساى رسالت و امامت كوچك است.
از بیانات حکیمانہ ۍ حضرت #علامه_جوادی_آملی بہ مناسبت #عید_سعید_غدیر_خم
برگرفته از سایت عاکفون