​ ابو حمزه ثمالى نقل مى‏ كند: از امام باقر علیه السلام پرسيدم: يابن رسول اللّه! مگر شما ائمه، همه «قائم» نيستيد؟ فرمود: بلى. عرض كردم: پس چرا فقط امام زمان علیه السلام را «قائم» ناميده ‏اند؟

 فرمود: چون جدّم امام حسين علیه السلام شهيد گرديد، فرشتگان، به درگاه‏ الهى ناليدند و گفتند: پروردگارا! آيا قاتلين بهترين بندگانت و زاده اشرف برگزيدگانت را به حال خود وامى‏ گذاری !؟

خداوند به آنها وحى فرستاد كه اى فرشتگان من! آرام گيريد به عزّت و جلالم سوگند از آنها انتقام خواهم گرفت، هرچند بعد از گذشت زمانها باشد.

آنگاه پروردگار عالم، امامان از اولاد سيّد الشّهدا علیه السلام را به آنها نشان داد و فرشتگان مسرور و شاد گشتند، يكى از آنها ايستاده بود و نماز مى ‏خواند.

خداوند فرمود:«بِذَلِكَ‏ الْقَائِمِ‏ أَنْتَقِمُ‏ مِنْهُم‏» يعنى، به اين قائم (ایستاده) از آنها انتقام مى‏ گيريم.

 بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۲۹۴