صداقت، رأس ايمان ومحكم ترين ستون آن، وعماد اسلام، و لباس دين، وزبان حق، وزنده كننده تقوا، ومايه رفعت وسربلندي است؛ چنانكه امام علي (ع) مي‌فرمايد:

«الصّدق رأس الايمان، الصدق اقوي دعائم الايمان، الصّدق عماد الاسلام، الصّدق لباس الّدين، الصّدق لسان الحق، الصّدق حياة التقوي، الصّدق مرفعة».

بهترين گفتار، و والاترين نوع گفتمان، وصلاح هر چيزي، و بهترين بنيان زندگي، وملاك دين؛ صدق است كه سلامتي و نجات در اوست؛ بطوري كه امام علي (ع) مي‌فرمايد:

«الصّدق خير القول، الصدق افضل رواية، الصدق صلاح كلّشي ء، الصدق خيرمبني ّ، شيئان هما ملاك الدين: الصدق واليقين، عاقبة الصدق نجاة وسلامة»

لذا صادق (راستگو و درست كردار) مكرم است وجليل؛ وبرمدار نجات وكرامت مشرف است چنانكه امام علي (ع) مي‌فرمايد:

«الصّادق مكرم جليل، الصادق علي شرف منجاة وكرامة».

استقرار و تداوم رفتارهاي انسان چه در ارتباط با خود و چه در ارتباط با خدا و چه در ارتباط با همنوعان وسازمان‌هاي اجتماعي بر مدار صدق مي‌چرخد نه كذب مطلوبيت صدق در گستره زندگي انسان به قدري است كه حتي مشهورترين مكذّبين عالم، باتلاش‌هاي كاذبانه سعي در توجيه رفتارهاي خود برمدار صدق دارند. صداقت در عرصه تعهدات الهي، مرز ميان مؤمن و غير مؤمن است چنان كه قرآن مجيد صديّقون را مؤمنين به خدا و رسول مي‌داند وامام حسين (ع) در سخني به استناد اين آيه (آيه ۱۹ سوره حديد)  ، شيعيان را «صدّيق شهيد» معرفي مي‌كند و مي‌فرمايد: «ما من شيعتنا الاّ صدّيق شهيد… اما تتلوا كتاب الله: «والّذين امنوا بالله ورسله. اولئك هم الصديقون و الشهداء عند ربّهم.. » بنابر اين پيامبر اكرم وائمه هدي: كه والاترين مراتب ايمان را نايل آمدند برترين مراتب صداقت را پيموده اند و در صداقت، عزت يافته اند