آمد بهار و بوستان شد رشك فردوس برين

گل ها شكفته در چمن، چون روي يار نازنين

گسترده باد جانفزا، فرش زمرّد بي شمر

افشانده ابر پُر عَطا، بيرون ز حد، درِّ ثمين

از ارغوان و ياسمن، طرف چمن شد پرنيان

وز اُقحوان و نسترن، سطح دَمَن ديباي چين

از لادن و ميمون رسد، هر لحظه بوي جان فزا

وز سوري و نعمان وزد، هر دم شميم عنبرين

از سنبل و نرگس، جهان باشد به مانند جنان

وز سوسن و نسرين، چون روضه خلد برين

تا باد نوروزي وزد، هر ساله اندر بوستان

تا ز ابر آذاري دمد، ريحان و گل اندر زمين

بر دشمنان دولتت هر فصل باشد چون خزان

بر دوستانت هر مهي بادا چو ماه فروردين

(ديوان امام خميني رحمه الله، ص 258 تا 262. حضرت امام خميني رحمه الله اين قصيده 46 بيتي خود را كه معروف به «قصيده بهاريه انتظار» است در ايامي سروده اند كه تولد منجي عالم بشريّت حضرت مهدي عج الله تعالي فرجه الشريف با عيد نوروز مصادف بوده است. و چند بيت از آن در اين جا آورده شد.)