​امشب شب تقدير است.

 شب تقدير، شبى است كه انسان بايد جايگاه خودش را در اين عالم بفهمد و بررسى كند. بايد ببيند كه به جمع خود، به وجود خود، به نيروهايى كه دارد، چه سازمانى داده است و برايشان چه برنامه‏‌اى ريخته است؟ در خانواده خود، در كوچه و محل خود، در شهر خود، در كشور خود چه برنامه و طرحى داشته است؟

ما ياد گرفته‌ايم فقط بهانه بياوريم و غُر بزنيم كه نمى‏‌گذارند كار كنيم يا جامعه منحرف شده و ديگر نمى‏‌شود كارى انجام داد و… در حالى كه هر چه مشكلات زيادتر شود، تكاليف بيشتر مى‏‌شود.

 اخبات،۱۰۵

علی صفایی حائری