شرح نامه ی پنجاه نهج البلاغه
#حضرت_علامه_جوادی_آملی حفظه الله تعالی:
وَ أَنْ يَزِيدَهُ مَا قَسَمَ اللَّهُ لَهُ مِنْ نِعَمِهِ دُنُوّاً مِنْ عِبَادِهِ.
یکی از #حقوق_مردم_بر_والی این است ، وقتی نعمتی خدا به او داد باعث بشود که او متواضع تر ، مردمی تر ، ارتباطش با دیگران بیشتر بشود ،
وَ عَطْفاً عَلَى إِخْوَانِهِ
#عطوف باشد ، #مهربان باشد ، نسبت به دیگران ، توجه بیشتر داشته باشد .
این اصل کلی بود که حضرت در صدر نامه این دو جمله را فرمودند.
خود این نامه اگر به تمام نهج البلاغه مراجعه فرمایید می بینید که به استثناء دو ، سه جمله همه نامه همین مقدار است .
فرمود به اینکه :
أَلَا وَ إِنَّ لَكُمْ عِنْدِي أَنْ لَا أَحْتَجِزَ
#حاجز یعنی مانع ،یعنی من هیچ چیزی را از شما منع نمی کنم ، بین شما و جریان مملکت ، حاجز و مانع نمی شوم ” إِلَّا فِي حَرْبٍ ” مگر در #مسائل_جنگ_و_صلح_و_نظامی ،اینطور نیست که همه ی تصمیم ها را که #فرمانده_کل_قوا می گیرد باید زیر دستانش بداند ، فرمود این نیست ، #قانون_اسلام این نیست ، برای اینکه اگر شما بدانید ممکن است دیگران هم بدانند و بیگانه و دشمن بفهمد.
پیاده شده از فایل صوتی