شرح نامه ی پنجاه نهج البلاغه
#حضرت_علامه_جوادی_آملی حفظه الله تعالی:
فرمود :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ حَقّاً عَلَى الْوَالِي أَنْ لَا يُغَيِّرَهُ عَلَى رَعِيَّتِهِ فَضْلٌ نَالَهُ وَ لَا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ
فرمود : #حق_مردم_بر_والی این است که :
خدا یک نعمتی به والی داد ، برکتی داد ، اوج و ارجی داد، این باعث نشود که خدای ناکرده او از مردم فاصله بگیرد ، این یک ؛
و اگر طولی به او رسید ،طور زندگی او را عوض نکند،
دو؛ طول به آن فایده ای می گویند که زود گذر نباشد ، گرچه طَول و طول فرق دارد اما بی ارتباط با هم نیستند ، هر برکت و هر نعمتی را طَول نمی گویند ،آن برکت و نعمتی که در دراز مدت می ماند آن را می گویند طَول .اینکه در کتابهای حوزوی می بینید که می نویسند ، این حرفی که فلان کس زد ” لا طول له"؛ یعنی مطلب مهم و پر برکتی در آن نیست .
و اینکه در اول سوره مبارکه فاطر دارد خدا ذی الطَول است ، یعنی برکاتی عطا می کند که در دراز مدت می ماند . این را می گویند “طَول".
فرمود: اگر طَولی به والی رسید ، برکت ماندنی به او رسید ، مبادا او از این برکت بهره خوب نبرد و خدای ناکرده وضعش با دیگران فرق بکند .
وَ لَا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ ، مبادا با این از دیگران جدا بشود .