زهری می‌گوید :
در شبی بسیار سرد و بارانی حضرت امام سجاد علیه السلام را دیدم که بر پشتش کیسه‌ای آرد بود و در کوچه‌ها راه می‌رفت.
عرض کردم:« یا بن رسول الله این چیست؟»
فرمود:«عازم سفری هستم و برای آن زاد و توشه آماده کرده‌ام.»
من گفتم:« کیسه را به غلام من بدهید تا برایتان ببرد.»
ولی امام نپذیرفت.
عرض کردم:« خودم آن را برایتان می‌برم.»
امام فرمود:« تو را به حق خداوند سوگند می دهم که به دنبال کار خود برو.»
من نیز با امام خداحافظی کردم و رفتم.
چند روز بعد امام را دیدم و عرض کردم:
« یا بن رسول الله، گویا به سفری که گفتید، نرفتید!»
فرمود:«آن چنان که تو گمان کرده ای نیست. سفری که گفتم سفر « مرگ » است، و من برای آن آماده می شوم. و راه آماده شدن برای «مرگ» دوری از گناه و انفاق است.»

?منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 15،
حدیث 27 به نقل از علل الشرایع

 خودشناسی (انسان شناسی)

عبادت و بندگی؛ هدف خلقت

«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُون‏»

جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدم.(ذاریات:56)

توضیح:

در گفتارهای پیشین به هدف از خلقت انسان اشاره شد. خلافت و جانشینی خداوند بر روی زمین و به دوش کشیدن امانت بزرگ الهی، عبارات مختلفی است که همگی به یک حقیقت اشاره دارد و آن هم عبادت و بندگی خداوند است. مقصود از عبادت خداوند، نهایت خضوع و فروتنی در برابر اوست.روشن است که خداوند متعال غنی و بی نیاز مطلق است و بازگشت هدف مذکور به ذات بی نیاز وی نیست؛ بلکه این انسان است که با خضوع و خشوع در برابر پروردگار، به کمال خلقت خویش رسیده و به درگاه قرب او راه می یابد. به عبارت دیگر، این چنین نیست که خلقت جهان، سود و نتیجه ای برای خداوند به همراه داشته باشد؛ بلکه بازگشت این هدف به خود بندگان است یا به عبارتی گویاتر، عبادت و بندگی خدا،غرض و نتیجه ای است که عاید فعل خدا می شود نه عاید فاعل که خود خدا باشد.

حدیث:

امام علی علیه السلام: « خداوند متعال می فرماید: ای فرزند آدم! تو را نیافریدم تا سودی برم، بلکه تو را آفریدم تا ازمن سودی بری. پس به جای هر چیز مرا بگزین؛ زیرا من به جای هر چیز یاور تو هستم».

#سوره_مبارکه_لیل
در سوره مبارکه لیل سعی و اثر سعی انسان در دنیا و آخرت متفاوت است آنکه در دنیا انفاق کند و تقوا داشته باشد و وعده حسنای خدا را تصدیق کند انجام عمل صالح برای او آسان می شود واثر سعی او در آخرت دور شدن از آتش و در مقابل آنکه بخل می ورزد به خیال آنکه بی نیاز شود و وعده حسنای خدا را تکذیب کند انجام عمل غیر صالح برای او آسان می شود و اثر سعی او در آخرت ورود و خلود در آتش است و بهترین مصداق عمل سعادت بخش در این سوره انفاق است که اتقی مال خود را در جهت طلب وجه رب اعلی می بخشد تا تزکیه و پاک شود و اثر سعی او اجری است که او را راضی می کند .

#سوره_مبارکه_مدّثر

 اگر در جامعه گرسنه‌‏اى وجود داشت، سير كردن او واجب است و بى‌‏تفاوتى نسبت به او، سبب دوزخى شدن مى‌‏گردد.
 شايد مراد از اطعام مسكين، تمام نيازهاى او باشد نظير پوشاك، مسكن، نه فقط خوراك و غذا.

آداب دوستی

2- ترک دوستی با غافلان

وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً (27)

يا وَيْلَتى‏ لَيْتَني‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَليلاً (28)

لَقَدْ أَضَلَّني‏ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَني‏ وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً (29)

روزی که ستمکار، دو دست خود را[ از شدت اندوه و حسرت به دندان] می گزد [و] می گوید: ای کاش همراه این پیامبر راهی بسوی حق بر می گرفتم؛

ای وای، کاش من فلانی را[که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمی گرفتم؛

بی تردید مرا از قرآن، پس از آن که برایم آمد گمراه کرد و شیطان همواره انسان را [پس از گمراه کردنش تنها و بی یار در وادی هلاکت] وا می گذارد.(سوره فرقان)

توضیح:

دوستی با غافلان نتیجه ای جز حسرت و پشیمانی نخواهد داشت. یکی از مهم ترین عوامل غفلت، هم نشینی با غافلان و شرکت در مجالس لهو و بیهوده است. این گونه دوستی ها ریشه های ایمان را در دل آدمی خشکانده و قلب وی را می میراند. آیه ی فوق بیان گر فریاد تلخ حسرت و پشیمانی ای است که برخی انسان ها در روز قیامت از دوستی با غافلان و گنه پیشگان بلند خواهند کرد.

حدیث:

پیامبر اکرم صل الله علیه و آله: «الجلیس الصالح خیر من الوحدة و الوحدة خیر من جلیس السوء؛ همنشین خوب بهتر از تنهایی و تنهایی بهتر از همنشین بد است».