​روزه خواری گناه کبیره است. اما روزه خواری علنی گناه کبیره به توان چند است.

چون در روزه خواری علنی چند چیز وجود دارد که گناه صغیره را کبیره می کند، گناه کبیره را بزرگتر و شدیدتر می کند:

یکی خود علنی بودن گناه، تظاهر به گناه و آشکارا گناه کردن است، که یک نوع دهن کجی به دین و دستور خداست. 

 امیرالمؤمنین علیه السلام:

از آشکار کردن گناهان بپرهیز، که از شدیدترین گناهان است.(عیون الحکم والمواعظ، ص95)

مشکل دیگری که در روزه خواری علنی وجود دارد کوچک شمردن و کوچک دیدن گناه است، یعنی کسی که علنی روزه خواری علنی می کند از کارش شرم ندارد ، برایش فرقی ندارد مردم ببینند که دستور خدا را زیر پا می گذارد.

امیرالمؤمنین علیه السلام : 

بزرگترین گناهان، آن گناهی است که صاحبش آن را کوچک بداند. 

(کلمه التقوی، ج2، ص294) 

بعضی ها هر روز علنی روزه خواری می کنند یعنی بر گناه خودشان اصرار دارند، بر اشتباه خودشان پافشاری می کنند.

امیرالمؤمنین علیه السلام:

إِیاک وَ الْإِصْرَارَ فَإِنَّهُ مِنْ أَکبَرِ الْکبَائِرِ وَ أَعْظَمِ الْجَرَائِم 

از اصرار بر گناه بپرهیز، چرا که از بزرگ ترین جرمهاست.

(مستدرك ، ج 11، ص 368)