و اینك میدانی دوباره، اینك 72 یار و هزاران دشمن كینه توزی كه رحم و مروت را از ازل نیاموخته اند . اینك عاشورا كه هر چه از آن بگوییم كم گفته ایم، از برخوردهای جلادانه سپاه عمر بن سعد، یا عنایات و الطاف سیدالشهداء علیه السلام.

سردارانی، سپاه عظیمی را به سوی جهنم رهبری می‌كردند و امام معصومی لشكر كم تعداد خود را به بهشت بشارت می‌داد . . . و سرانجام شهادت، خون، نیزه، عطش و اطفال، تازیانه و سرهای بریده، آه از اسارت و شام، آه از خرابه و . . .

تا به قتلت عدو شتاب گرفت                                         چرخ را سخت اضطراب گرفت

ریخت خون مقدست به زمین                                        آسمان ز اشك آب گرفت

ابر خون ماه عارضت پوشاند                                        همه گفتند آفتاب گرفت

ناله مصطفی به گوش رسید                                          موج خون ز چشم بوتراب گرفت

شد سیه رنگ آسمان از خشم                                         كه زخونت زمین خضاب گرفت

آن تن پاره پاره را دربر                                               گه سكینه گهی رباب گرفت

شست زینب ز اشك جسمت را                                       بلكه از چشم خود گلاب گرفت

بر تن پاره پاره داد سلام                                              زآن بریده گلو جواب گرفت

هردم از زخم بی حساب تنت                                         خم شد و بوسه بی حساب گرفت (سازگار)