در زیارت ابوالفضل عباس علیه السلام نخست - که وارد محوطه ی دور ضریحش می‌شویم - می‌خوانیم: «سلام خدا و سلام فرشتگان مقربش و پیامبران فرستاده اش و بندگان شایسته اش و همه ی شهیدان و راست کرداران و گزیدگان پاکیزه جان به هر صبح و شب بر تو ای پسر امیرمؤمنان».
راه عباس علیه السلام راه پیامبران و راست کرداران و شایستگان - در طول تاریخ - بود، و عباس هم، چونان معرکه ی شهادت در کربلا، برای تحکیم اصول این راه الهی به وجود آمد؛ پس شایان سلام پیامبران و همه ی ربانیان است.
با شهادت و با آن خون‌های پاک خدای - سبحانه - میراث پیامبران را از تلف شدن در انبوهی افسانه‌های سرکشان نجات داد و امام حسین علیه السلام وارث جمله پیامبران است.
و بر ما است که همواره این حقیقت را زنده نگاه داریم که ایمان پاره پاره نمی شود. ممکن نیست کسی به پیامبری ایمان آورد و به دیگری نه یا به وصی[نخستین] ایمان آورد و به دومین نه یا میان آنان دوگانگی قائل شود.
نی… راه یگانه گونه گون نشود و هیچ چیزش از دیگر چیز سوا نگردد. و سلام روح‌های گزیده ی پاکیزه جان - به هر صبح و شب - بر عباس باد؛ نیز سلام پیامبران و فرشتگان و شایستگان.
بعد این سلام پاک پاکیزه زیارت می‌گوید:
«به تسلیم و باور و وفاداریت شهادت می‌دهم. »
این کلمات از صفاتی عالی برای ابوالفضل حکایت می‌کنند. تسلیم که برترین صفات است.

تسلیم بالاترین درجه از درجات ایمان است که بشر به آن دست می‌یابد. چنان که در قرآن کریم می‌خوانیم ابراهیم پیامبر علیه السلام در روزهای واپسین زندگیش از آفریدگارش خواست که خدای، او و پسرش اسماعیل را از مسلمین قرار دهد؛ همان که گفت: «خدایا ما و فرزندانمان را از مسلمین خود قرار ده تا تو را امتی باشیم مسلم و [آداب] عباداتمان را به ما نشان بده و سویمان رو کن که تو روی آوری و مهربان. »
و عباس علیه السلام به درجه ی تسلیم در رسید و ما به این شهادت می‌دهیم. اما باور و وفاداری نمودهای تسلیم در زندگی اویند. آن کس که به خدای تعالی تسلیم شود ناچار ولی خدا را باور می‌کند و از او دفاع می‌کند و صبر می‌کند و به پیمانش با او وفادار می ماند.
آری… باور آقایم عباس علیه السلام با برادرش - امام و حجت - بود و با پیرویش و اطاعتش و اخلاصش بر آن شهادت داد. این دلیلی است بر تسلیم قلبی و ایمان درست و یقین او.
و این صفتی است که بسیاری از آنان که ادعای ایمان می‌کنند ایمان دارند لیک با ولایت تصدیقش نمی کنند و در سختی‌ها پای نمی فشرند.
عباس فقیهی از فقیهان اهل بیت علیهم السلام بود و رهبری شجاع و مهمان نوازی کریم و عابدی زاهد و در نتیجه شخصیتی بود از هر جهت کامل؛ ولی در شخصیت برادرش حسین علیه السلام ذوب شده بود و در فرمانبری از او و خلوص در برابرش می‌کوشید و به این سان مردم می‌دانستند که چگونه می‌توان با امام علیه السلام رفتار کرد.
با عمل جایگاه امام حسین علیه السلام را به ایشان شناساند؛ زیرا که بیشتر مردمان کسی در میانشان نبود تا جایگاه امامان معصوم و جایگاه ولایت ایشان را بشناسد. و از این رو است که می‌بینیم موسی علیه السلام از آفریدگارش می‌طلبد تا وزیری از اهلش برایش قرار دهد؛ آنجا که قرآن با این گفته می‌فهماندمان:
گفت آفریدگارا سینه‌ام گشاده دار از برایم - و کارم بر من آسان کن - و گره از زبانم بگشای - [تا] گفته‌ام بفهمند - و وزیری از اهل برایم بنه - هارون برادرم را -پشتم به او محکم کن - و در کارم شریکش کن-
و بر ما است تا جایگاه امامان معصوم (ع) را دریابیم و از [اینکه] امامان علمای ربانی را نصب کرده اند جایگاه اینان را [نیز] بشناسیم و از شناخت زندگانی ابوالفضل عباس علیه السلام راه رفتار با ایشان را بشناسیم چرا که همه ی مردم به شایستگی رهبری نمی رسند ولی همه ی مردم با رهبر در رفتارند و ابوالفضل عباس علیه السلام بهترین راه را در دفاع از دین و اهل بیت رسالت و رهبری شرعی که اطاعت و پیروی و دفاع از او واجب است [نشان] می‌دهد. این درس بزرگی است که از ابوالفضل می‌آموزیم و درسی است مهم زیرا که در بنیان نهادن جامعه ی پیامبرانه و بنای محکم و قدرتمند و توانای توحیدیی که در برابر گردبادهای فتنه و توفان‌های شهوت تاب آورد سهیم است.
چرا که همه ی مردم به شایستگی رهبری نمی رسند ولی همه ی مردم با رهبر در رفتارند و ابوالفضل عباس علیه السلام بهترین راه را در دفاع از دین و اهل بیت رسالت و رهبری شرعی که اطاعت و پیروی و دفاع از او واجب است [نشان] می‌دهد. این درس بزرگی است که از ابوالفضل می‌آموزیم و درسی است مهم زیرا که در بنیان نهادن جامعه ی پیامبرانه و بنای محکم و قدرتمند و توانای توحیدیی که در برابر گردبادهای فتنه و توفان‌های شهوت تاب آورد سهیم است.
سلام خدای بر تو ای ابوالفضل عباس روزی که برای دفاع از حسین زاده شدی و روزی که در راه اسلام و زیر پرچم حسین به شهادت رسیدی و آنگاه که با حسین زنده شوی. سلام خدای و مهرش و برکت هایش بر شما.