اما دستور اساسی که مرحوم علامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه، در آغاز ماه مبارک رمضان به شاگردانشان توصیه می کردند این بود که:

انسان در میان عادات زشت بگردد، در میان اخلاقیاتی که می داند این اخلاقیات مزاحم سلوک اوست، در میان اعمال خود دقت کند ببیند کدامین عمل است که برای او کدورت بیشتری می آورد. کسی گرفتار پرحرفی است؛ دیگری گرفتار چشم چرانی است و آن دیگری گرفتار خاطر شیطانی است؛ همه اینها مزاحم سلوکند.

خداوند در قرآن کریم درباره شیطان می فرماید: «إِنَّهُ يَراكُمْ هُوَ وَ قَبيلُهُ مِنْ حَيْثُ لا تَرَوْنَهُمْ؛ بى گمان شيطان و گروهش شما را از آنجا كه آنها را نمى‏ بينيد، مى‏ بينند» (اعراف: 27)؛

یعنی شیطان برای هرکس از یک مدخلی وارد می شود؛ برخی از طریق نگاه زمین می خورند و دیگری از طریق گناهان زبانی… .

خلاصه انسان باید یک محاسبه دقیقی داشته باشد و ببیند آن عیب اصلی اش که او را مانع می شود و توفیقات معنوی او را می گیرد، آن را پیدا کند و در این ماه به طور جد با آن به مبارزه برخیزد. به تعبیری زیباتر، هر چند که در این ماه شیاطین در غل و زنجیرند ولی جنود انسانی آنها و جنود نفس اماره آنها، در این ماه اگر بر انسان حمله کند، انسان بداند نقطه ضعف او کجاست و از همان آغاز در برابر حملات آنها بایستد.