1- همه به سوى او
امام چهارم حضرت زین العابدین علیه السلام در روز عرفه مردى تهیدست را مشاهده كرد كه گدایى مىكند و درخواست خود را با مردم در میان مىگذارد . حضرت به او فرمود:

«وَیحَكَ! اَغَیرَ اللَّهِ تَسأَلُ فى هذَا الْیوْمِ؟ اِنَّهُ لَیرْجى لِما فى بُطُونِ الْحُبالى فى هذَا الْیوْمِ اَنْ یكُونَ سَعیداً؛ واى بر تو! در چنین روزى از غیر خدا طلب حاجت مىكنى؟ در چنین روزى این امید هست كه انسانهایى كه در دل مادرانند سعادتمند شوند . »
2 - سیره حسنین(ع)
مسروق، یكى از یاران اهل بیت علیهما السلام مىگوید: در روز عرفه به حضور امام حسین علیه السلام شرفیاب شدم در حالى كه پیش روى آن حضرت و دوستانش كاسه آرد چیده شده و قرآنها بر دامنهایشان قرار داشت و آنان منتظر افطار بودند . از آن بزرگوار سؤال كردم و پاسخ خود را دریافت نموده و از حضورش بیرون آمدم . سپس به محضر امام حسن علیه السلام رفتم و مشاهده كردم كه مردم بر سفره هاى آماده از طعام وارد مى شدند و مى خوردند و با خود مى بردند . امام حسن علیه السلام مرا آشفته حال دید و فرمود: اى مسروق! چرا غذا نمىخورى؟ عرضه داشتم: سرورم! من روزه دارم، امّا چیزى به ذهنم رسید . امام حسن علیه السلام فرمود: هر چه مىخواهى سؤال كن! گفتم: به خدا پناه مىبرم كه رفتار شما خاندان نبوت با همدیگر تفاوت داشته باشد . بر امام حسین علیه السلام وارد شدم و او را دیدم كه به انتظار افطار نشسته است و بر شما وارد شدم و مىبینم كه روزه نیستید . امام مجتبى علیه السلام مرا به سینه اش چسبانیده و با مهربانى فرمود: اى فرزند اشرس! آیا نمىدانى كه خداى متعال ما اهل بیت پیامبر را براى تدبیر امور امت فراخوانده است؟ اگر همه ما بر چیزى اتفاق كنیم دیگر غیر آن بر شما روا نخواهد بود . من در این روز روزه نگرفته ام به جهت روزه خواران شما و برادرم حسین علیه السلام روزه گرفته است جهت روزه داران شما .
3 - خیرخواهى براى اهل ایمان
یونس بن عبدالرحمن مىگوید: عبد اللَّه بن جندب را در روز عرفه در موقف عرفات در یكى از بهترین حالات دیدم . او پیوسته دستها را به سوى آسمان بلند كرده و اشك چشمانش از گونه هایش بر سنگریزه هاى سرزمین عرفات جارى بود و همچنان در خوشترین حالات عرفانى با خداوند راز و نیاز مىكرد . در مراجعت به او گفتم: اى ابا محمد! عجب حال خوشى داشتى و چه زیبا دعا مىكردى، من چنین حالى تا به حال ندیده بودم . عبداللَّه پاسخ داد: به خدا قسم یك كلمه براى خودم دعا نكردم و در همه این مدت براى برادران دینىام دعا مىكردم، زیرا از مولایم حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام شنیدم كه فرمود: «مَنْ دَعا لِاَخیهِ بِظَهْرِ الْغَیبِ نُودِىَ مِنَ الْعَرْشِ: ها! وَلَكَ مِأَةُ اَلْفِ ضِعْفٍ مِثْلُهُ؛ هر كس برادر مؤمن خود را در غیاب او دعا كند، از عرش الهى به او ندا مىرسد: هان! [اى بنده من!] براى تو صدهزار برابر باد . » بدین
جهت راضى نشدم از صدهزار دعاى تضمین شده و مورد قبول در برابر یك دعا كه معلوم نیست مستجاب گردد صرف نظر كنم .