الّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللّهِ أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنّ الْقُلُوبُ. (رعد: 28)
همانا کسانی که ایمان آورده­اند و دل­هایشان به یاد خدا آرام می­گیرد، آگاه باش که با یاد خدا دل­ها آرامش می­یابد.

رسیدن به اطمینان، خواست همه انسان­هاست. انسانی که مطمئن است، هیچ­نگرانی ای ندارد، به نوع بینش انسان از خدا بستگی دارد. هر چه میزان بینش و آگاهی انسان به خدا بیشتر و دامنه­دارتر باشد، درجه های اطمینان بالاتر خواهد بود.

از دیدگاه وحی الهی و آموزه­های پیامبران بزرگ انسان نباید خود را اسیر خدایان، قدرتمندان و بت­های دروغین کند؛ چرا که هر قدر این بت­های ضعیف بیشتر باشد. نگرانی در وجود آدمی بیشتر شکل خواهد گرفت.

خدایان ذهنی و دروغین، هیچ­کدام نتوانستند انسان را به آرامش درونی برسانند، بلکه نگرانی و پریشانی خاطر را برای انسان به ارمغان آورده­اند. بنابراین، انسان برای رسیدن به اطمینان خاطر، باید از کفر و شرک و نفاق دوری کند و به خدای یکتا و توانا ایمان آورد و به او متکی باشد، وگرنه گرایش به قدرت­های ناپایدار، نه تنها رهایی­بخش نیست، بلکه پدید آورنده ترس و نگرانی است.