برخی آداب تلاوت قران

5- تلاش برای حفظ قران

 «وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِر»

و یقینا ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، آیا پند گیرنده ای هست؟ (قمر:17)

توضیح:

این ایه چهار بار در سوره قمر تکرار شده است و بندگان را به بهره گیری از نعمت بزرگ قرآن فرا می خواند. از امتیازات قرآن نسبت به کتب آسمانی دیگر این است که حقایق عالی و پیچیده را با زبانی شیوا و قابل فهم برای همگان تنزل داده است. قرآن تنها کتاب دانشمندان و علمای ربانی نیست؛ بلکه عموم مردم به فراخور افق های مختلف فهم و درکشان از آن بهره می برند. زبان قرآن، زبان جهانی فطرت است که اسان، قابل فهم و پر از شواهد بیرونی و درونی است.

از ایه ی فوق یکی دیگر از امتیازات قرآن نیز برداشت شده است و آن این که از میان کتب آسمانی، قرآن تنها کتاب آسمانی است که به دلیل شیوایی و جذابیت ادبی و محتوایی، قابل حفظ کردن و تلاوت است. بسیاری از مفسران، مقصود از ذکر در این ایه را -علاوه بر تذکر و پندگیری-حفظ کردن نیز دانسته اند.

حدیث:

امام صادق علیه السلام:« الحافظ للقران العامل به مع السفرة الکرام البررة؛ حافظ قرآن که به آن عمل نماید، همراه سفیران گرامی و نیک کردار پروردگار خواهد بود».