وقتی‌که ما احساس بدي داريم، معمولاً سعي می‌کنیم ذهن خود را از موضوع ناراحت‌کننده منحرف كنيم. سعي می‌کنیم ذهن خود را به هر چيزي منحرف كنيم: به تلويزيون، كامپيوتر، پازل، استراحت کردن، غرق شدن در كار و يا رفتن به پیاده‌روی.

درست است كه منحرف كردن ذهن، در کوتاه‌مدت به ما كمك می‌کند تا از احساسات ناخوشايند اجتناب كنيم، اما در بلندمدت موجب ضرر و زيان زندگي ما خواهد شد.

می‌پرسید چرا؟

اول به‌این‌علت كه زمان را از دست می‌دهیم. تا كي می‌خواهید با تلويزيون نگاه كردن، گشتن در اينترنت و تماشاي مجله‌های بی‌ارزش، به‌عنوان راهي براي اجتناب از خستگي، اضطراب و تنهايي وقت خود را هدر دهيد؟ تصور كنيد كه اين زمان را براي کارهایی كه واقعاً براي شما مهم و باارزش است استفاده كنيد.

دوم اينكه، ما براي منحرف كردن ذهن خود آن‌قدر مشغول می‌شویم كه فرصت نمی‌کنیم يك اقدام مؤثر انجام دهيم، و درنتیجه درازمدت بهبودي در وضع زندگي ما ايجاد نخواهد شد. روابط عاطفي هم درست به همين صورت است . به‌جاي اينكه روي بهبود شیوه‌های بهبود تعامل باهمسرخود کارکنیم، مشغول اين می‌شویم كه چطور احساس خوبي در خود ايجاد كنيم.

منبع: کاربرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در زوج درمانی

 نويسنده: راس هریس

 مترجم: پیمان دوستی، سپیده هدایتی و‌ دکتر حسین محققی