عبدالحمید واسطی نقل می‌کند، به امام محمد باقر علیه السلام عرض کردم:
به خدا قسم دکان‌های خود را به انتظار ظهور امام زمان(عج) رها کردیم، تا جایی که اکنون چیزی نمانده از فقر و بیچارگی، دست گدایی پیش مردم دراز کنیم!

امام باقر علیه السلام فرمود:
ای عبدالحمید! آیا گمان می‌کنی اگر کسی خود را وقف راه خدا کند، خداوند راه روزی را به روی او نمی گشاید؟
والله! خداوند در رحمت خود را به روی او خواهد گشود. رحمت خدا بر کسی که خود را در اختیار ما گذاشته و ما را و امر ما را زنده نگه می‌دارد.

عرض کردم:
اگر من پیش از آنکه به ملاقات قائم شما مشرف گردم، بمیرم، چگونه خواهم بود؟

فرمود: هر کدام از شما که می‌گوید:
اگر قائم آل محمد (عج) را ببینم به یاری او بر می‌خیزم، مانند کسی است که در رکاب او شمشیر بزند و کسی که در رکاب وی شهید گردد، مثل این است که دوبار شهید شده است.

در روایت دیگری نقل شده:
مثل کسی است که در رکاب او شمشیر زند؛ بلکه مثل کسی است که با وی شهید شود.

بحار، ج ۵۲، ص ۱۲۶