#حضرت_علامه_جوادی_آملی حفظه الله تعالی:

مسألهٴ امر به معروف و نهي از منكر در همه اُمم هست. اينچنين نيست كه مخصوص امت اسلام باشد. دربارهٴ بعضي از اهل_كتاب مي‌فرمايد:

*«من أهل الكتاب اُمة قائمة يتلون آياتِ الله … ٭ … يأمرون بالمعروف»*﴿سورهٔ آل‌عمران، آيات 113 ـ 114﴾

اصل امر به معروف در امت‌هاي ديگر بود منتها خصوصياتي كه در اسلام است چون اسلام مهيمن بر اديان ديگر است آن خصوصيات امر به معروف و نهي از منكر هم مهيمن بر نحوه خصوصيت امر به معروف اُمم ديگر خواهد بود. لذا فرمود:

*«كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ اُخْرِجَتْ لِلْنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ»*﴿سورهٔ آل‌عمران، آيهٔ 110﴾.

اينكه فرمود: *«أَتَأْمُرُونَ الْنَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ»*. آيين امر به معروف را هم به انسان مي‌آموزد.

فرمود: امر به معروف غير از تبليغ است، غير از تدريس است. نفرمود: شما معروف را تدريس كنيد به مردم ياد بدهيد كه چه واجب است فرمود: امر كنيد؛

امر با ولايت همراه است؛ يك ولايت عامي است كه خداي سبحان براي مؤمنين به عنوان ولايت متقابل جعل كرده است كه فرمود:

*«وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضَهُمْ أَولِياءُ بَعْضٍ»*﴿سورهٔ توبه، آيهٔ 71﴾

حتي لسان امر به معروف غير از لسان نصيحت است، لسان فرمان است كه احياناً بعضي احتمال داده‌اند كه اگر كسي فرمان يك مؤمني را اطاعت نكرده است، دو معصيت كرده است يكي اينكه آن مأمور به كه واجب بود انجام نداد يكي اينكه فرمان وليّ خدا را اطاعت نكرد؛ اين ارشاد نيست، اين يك جنبه مولوي دارد و اگر هم تازه جنبهٴ ارشادي داشته باشد غير از تدريس است.

امر به معروف، فرمان است. چه كسي مي‌تواند فرمان بدهد؟ چه كسي حق فرمانروايي دارد؟

دروس تفسیر سوره بقره