مسئله احیاء شعائر و امربه‌معروف و نهی از منکر

نکته دیگر اینکه امام صادق علیه السلام خیلی مراعات می‌کردند مسئله احیاء شعائر و امربه‌معروف و نهی از منکر بود؛ به هیچ قیمتی بر سر احیاء امربه‌معروف و ابطال منکر معامله نمی‌کردند، مرحوم کلینی در کافی این قصه را از هارون بن جهم نقل می‌کند که در حیره با امام صادق‌ علیه السلام بودم در ایامى که‏ منصور دوانیقى به آنجا آمده بود، یکى از سردارانش بچه خود را ختنه‌کرده و سورى ترتیب داده و مردم را دعوت کرده بود. امام صادق‌ علیه السلام نیز جزء دعوت‏شدگان بود. دراثنای غذا خوردن یکى از حاضران آب خواست، پیاله‏اى آوردند که محتواى آن شراب بود وقتى پیاله را به دست آن مرد دادند، حضرت صادق‌ علیه السلام از سر سفره بلند شد، وقتى پرسیدند چرا از سر سفره برخاستى؟ فرمود: رسول خدا‌ صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ملعون است هر کس سر سفره‏اى بنشیند که سر آن سفره شراب مى‏خورند. لذا می‌بینید که حضرت هیچ‌گونه تعارفی در این قضیه نداشتند و تا منکر را دیدند با آن مقابله کردند.

و نسبت به معروف هم همین‌طور بودند و باکسی معامله نمی‌کردند مفضل بن عمر که از اصحاب باوفا و دوستان حضرت است می‌گوید: در آن هنگام که امام صادق‌ علیه السلام براى دیدار با ابوالعباس [سفّاح نخستین خلیفه عباسى‏] به کوفه آمد من نیز در خدمت آن حضرت بودم، پس چون به محله کناسه رسیدیم امام فرمود: همین‌جا بود که عمویم زید رحمه اللَّه را به دار آویختند و همچنان برفت تا به طاق زیت فروشان که آخر بازار سرّاجها بود رسید، پس در آنجا پیاده شد و فرمود: پیاده شو، این همان مکان نخستین مسجد کوفه است که آدم‌ علیه السلام طرح آن را ریخت و من خوش نمى‏دارم سواره در آن وارد آیم؛ سپس تاریخ مسجد و قضایا را بیان کردند بعد دیدیم که حرف آقا قطع شد و برای نماز آماده شدند و دیگر صحبتی نکردند نماز ظهر را خواندند و تعقیبات نماز را انجام دادند و نماز عصر را خواندند و بعد دوباره شروع به صحبت کردند‏، امام به دو معروف اشاره کردند اول احترام به مسجد و دوم نماز اول وقت، سخنران هرکسی که می‌خواهد باشد، نشست و سمینار از هرکسی می‌خواهد باشد دیگر از امام جعفر صادق که صحبت‌هایش بالاتر نیست، وقت اذان که شد حضرت سخن را قطع کردند یعنی ای مسؤولین، ای مسلمان‌ها، هر کس در هر رتبه و مقام که هستید این معروف را به پادارید مسئله نماز را به پادارید.